بیعت ایمانی بختیاری‌ها با امام(ره) و انقلاب
بیعت 20 بهمن ۵۷ از سوی قوم بختیاری با امام خمینی(ره) و انقلاب، یک بیعت ایمانی و اسلامی و ایرانی بود، چراکه بسیاری از بیعت‌کنندگان با امام(ره) در این بیعت حماسی، بعدها در زمره شهدای دفاع مقدس قرار گرفتند.
۲۰ بهمن 1357 به‌طور قطع، نقطه عطفی سترگ در میثاق و پیمان همیشگی قوم بختیاری و بیعت عشایر و خرده فرهنگ‌ها از انقلاب اسلامی و تعمیق اتحاد و همگرایی ایرانیان با انقلاب بود.
حضور بختیاری‌ها در تهران در پاسخ به دوگانه‌سازی اعلام شده توسط آخرین نخست‌وزیر پهلوی صورت گرفت که با ابزار قوم‌گرایی درصدد استفاده از قوم بختیاری در راستای منافع خود و شورش بر علیه انقلاب نوپا بود؛ غافل از اینکه حکومت پهلوی اول و دوم با سران بختیاری به سبعیت تمام، رفتار کردند و بسیاری از بزرگان و فاتحان مشروطه را حبس کرده و به قتل رسانیدند.
البته قبل از بیعت با امام(ره) و انقلاب در بیستم بهمن 1357، بختیاری‌ها یک‌بار دیگر در فتح تهران و مبارزه با سلطه و استبداد، شریک وحدت ایران زمین بودند.
فتح تهران توسط بختیاری‌ها برای استقرار مشروطه، برقراری عدالت، وحدت و همگرایی و برای مبارزه با سلطه بیگانه بود. از سویی بیعت 20 بهمن ۵۷ از سوی این قوم با امام(ره) و انقلاب، یک بیعت ایمانی و اسلامی و ایرانی بود، چراکه بسیاری از بیعت‌کنندگان با امام در این بیعت حماسی، بعدها در زمره شهدای دفاع مقدس قرار گرفتند.
نکته مهم در این بیعت و آثار مترتب بر آن، نضج، اشاعه و تسریع در بیعت اقوام ایران‌زمین با انقلاب نوظهور اسلامی بود که از همان ابتدای انقلاب دشمنان داخلی و خارجی با تأکید بر تفرق و تجزیه قومی و هویتی، درصدد گسست بین اقوام و انقلاب بودند و در این راستا در نواحی قومی در ایران نیز با تحرکات بسیار، حرکات ایذایی بسیاری را انجام دادند.
ییعت قوم بختیاری با انقلاب نه تنها، حریت این ایل سرافراز را بار دیگر ثابت کرد، بلکه با تعمیق و رجحان وحدت ملی، مانع هرگونه پراکندگی و تجزیه هویتی در سایر نقاط ایران زمین گشت، وحدتی که نمود آن در حیات انقلاب و دفاع مقدس مشخص است.
مجتبی نوروزی، عضو هیئت علمی دانشگاه شهرکرد
انتهای پیام
