ضرورت ثبت تاریخ روحانیت و عرضه سبک زندگی علمای حوزه

به گزارش ایکنا از خراسان رضوی و به نقل از روابط‌عمومی مرکز آموزش، پژوهش کلام و معارف اهل‌بیت(ع) «کلامنا»، نشست هم‌اندیشی تاریخ شفاهی با حضور اساتید، محققین، پژوهشگران و صاحب‌نظران تاریخ شفاهی حوزه‌علمیه و روحانیت، به همت کارگروه سنت‌های کارآمد حوزه‌علمیه در محل این مرکز، برگزار شد.

در این نشست، بر اهمیت موضوع تاریخ‌نگاری در این خصوص تاکید شد و ثبت تاریخ و معرفی حوزه و روحانیت و عرضه سبک زندگی بزرگان و علمای حوزه  به نسل کنونی و آیندگان حوز علمیه یک ضرورت و وظیفه شمرده شد.

در نشست هم‌اندیشی «تاریخ شفاهی»، اظهار شد: تاریخ شفاهی از پروژه‌هایی است که در هر مجموعه و منطقه جغرافیایی جهت ماندگاری و حفظ میراث گران‌بهای آن مجموعه باید انجام شود و حوزه علمیه کهن خراسان که دومین حوزه جهان تشیع است یکی از نقاطی است که در همجواری حضرت علی ابن موسی الرضا(ع) دارای گنجینه‌های فراوان نهفته‌ای است که می‌تواند با ثبت تاریخ زرین آن، همواره  در تربیت فرهنگی، سیاسی و دینی نسل‌های جوان کنونی و آینده کشور تاثیرگذار باشد.

پژوهشگران عرصه تاریخ شفاهی حوزه علمیه با اشاره به کارهای فراوانی که تاکنون در زمینه تاریخ‌نگاری حوزه علمیه توسط گروه‌ها، نهادها و افراد مختلف انجام شده و با عنایت به گستردگی کار در این عرصه، این نشست را به فال نیک گرفتند و بیان کردند: مسئولین این امر باید هرچه سریع‌تر در این عرصه دست به‌کار شوند، زیرا شخصیت‌ها و علمای بزرگی که سخنان و گفتار، منش و صبغه زندگی وسیره عملی آنان می‌تواند راهگشا و مسیریاب آیندگان باشند، به تدریج از میان ما می‌روند و غفلت ما از آنان، خسران بزرگ و جبران‌ناپذیری است که جز حسرت چیزی به‌دنبال ندارد.

صاحب نظران تاریخ نگاری، نگارش و توسعه تاریخ شفاهی نخبگان و علمای بزرگ را که در قید حیات هستند یک اولویت شمردند و افزودند: تبارشناسی علمی، اخلاقی، اجتماعی و سیاسی حوزه علمیه با دسترسی به خاطرات، تجربیات و مکتوباتی که در سینه بزرگان حوزه نهفته است تا زمانی که در قید حیات هستند، میسر خواهد بود. البته این گردآوری خاطرات، حفظ سوابق و پیشینه شخصیت‌های بزرگ علمی از طریق مصاحبه حضوری می‌تواند آن وقایع و حوادثی که در هیچ جائی ثبت نشده است را برای آیندگان ماندگار سازد.

متخصصین عرصه تاریخ‌نگاری تصریح کردند: تاکنون کارهای زیادی در مورد تاریخ شفاهی حوزه انجام شده است، اما به‌ علت عدم آمار و پراکندگی کار و عدم هدف‌گذاری و نبود ساختار مناسب و عدم شناخت ماهیت کار، نتوانسته نتیجه مطلوب و قابل قبولی در کارنامه خود ثبت کند، لذا اگر خواسته باشد در زمینه تاریخ شفاهی حوزه کاری انجام شود و بازدهی مطلوب داشته باشد لازم است ابتدا نقاط قوت و آسیب‌های کار شناخته شود و به دست‌اندرکاران این مجموعه آموزش لازم نیز داده شود.  

تاریخ‌نگاران شفاهی در این نشست خطاب به مسئولیین اجرائی این پروژه با اشاره به بهره‌مندی از مکتوبات و کتب موجود در این خصوص و جمع‌آوری اسناد و مستندات و ایجاد بانک اطلاعات و عدم موازی‌کاری، اعلام آمادگی کردند که با تمام توان در این خصوص کارگروه سنت‌های کار آمد حوزه علمیه را در راستای اجرائی نمودن تاریخ شفاهی حوزه یاری رسانند و آنچه در توان دارند، همت کنند تا این پروژ عظیم و به‌جا مانده حرکت خود را آغاز و با مغتنم شمردن از این فرصت  طلائی بوجود آمده، نسبت به مکتوب کردن خاطرات بزرگان و صاحب‌نظران حوزه با برنامه‌ریزی، هدف‌گذاری و آسیب‌شناسی کارهای انجام شده، همکاری لازم را داشته باشند.

در این نشست پس از بحث و تبادل نظر نسبت به تاریخ شفاهی پژوهشگران این عرصه طی جمع‌بندی، پیشنهادات و نکاتی از قبیل ایجاد بانک اطلاعات و آمار، تدوین طرح‌نامه، ایجاد سایت ارتباطی مجموعه کارگروه تاریخ شفاهی، ایجاد مرکز اسناد و مستندات و تصاویر و فیلم‌های موجود از بزرگان حوزه علمیه، ایجاد موزه و اسناد و مستندات تاریخ شفاهی حوزه، هدف گذاری و ماهیت‌شناسی تاریخ شفاهی، پرهیز از موازی‌کاری، داشتن دیدگاه فراجناحی، عدم غفلت از شخصیت‌های بانوان حوزوی، و... را متذکر شدندو   

در این نشست، همه محققان و پژوهشگران نکته نظرات خود را در خصوص تاریخ شفاهی و ضرورت اجرای آن در حوزه‌علمیه بیان کردند.