توجه به نیازهای جدی مردم به جای ذکر کرامات + صوت

به گزارش ایکنا، جلسه تفسیر قرآن سید مجتبی حسینی؛ مفسر قرآن و کارشناس دین با محوریت آیات ۳۲ تا ۳۴ سوره ابراهیم شب گذشته 30 مهر در فضای مجازی برگزار شد که گزیده آن را در ادامه می‌خوانید؛

خداوند در این آیات می‌فرماید: «اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَكُمْ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْفُلْكَ لِتَجْرِيَ فِي الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْأَنْهَارَ وَسَخَّرَ لَكُمُ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ دَائِبَيْنِ وَسَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ وَآتَاكُمْ مِنْ كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَظَلُومٌ كَفَّارٌ»

در جلسات گذشته صحبت‌هایی درباره این آیات مطرح کردیم که در نتیجه آن سؤالاتی برای دوستان پیش آمد. سؤالات از اینجا شروع شد که گفتیم ما از آیات برداشت می‌کنیم خدا همه چیز را در تسخیر ما قرار داده است در حالی که تسخیر ما نیست، بلکه تسخیر برای ما است. خداوند همه چیز را خلق کرد، بعد برخی از این خلائق را برای ما تسخیر کرده است. خداوند حوزه‌ای را مشخص کرده است که برای ما انسان‌ها تسخیر شده است. ما درباره این «لکم» کمتر بحث کردیم.

برخی درباره معجزات و امور خارق عادت سوال داشتند. اینکه شمار هر کاری بتوانید بکنید به معنای مجاز بودن آن نیست و شما وارد منطقه ممنوعه شدید. برخی ادعا می‌کنند تصرفاتی در عالم می‌کنند. این ادعاها اکثرا دروغ است ولی اگر راست باشد هم مجاز نیست. ما به این مسائل دقت نمی‌کنیم بعد شکایت می‌کنیم چرا اوضاع‌مان اینطوری است. حضرت آدم هم کاری کرد که مجاز به انجام آن نبود و همین امر موجب هبوط او به زمین شد.

تسخیر خاص برای انسان‌های خاص

شاید برخی سوال کنند که پس چرا برخی ائمه(ع) امور خارق عادت انجام می‌دادند، پاسخ این است که خدا یک تسخیر عمومی برای همه قرار داده است، یک تسخیرهایی هم برای اشخاص خاص دارد یعنی خداوند این اجازه را به برخی افراد داده است. از جمله این افراد حضرت سلیمان است که قرآن می‌فرماید: «ما هم باد را مسخر فرمان او کردیم که به امرش هر جا می‌خواست به آرامی روان می‌شد». در اینجا هم خدا تسخیر است ولی خدا اینطور قرار داده که باد به امر سلیمان حرکت کند. این تسخیر خاص ممکن است در مورد دیگران هم باشد.

البته جلسه گذشته عرض کردیم حضرت عیسی هم که می‌خواست بیماران را مداوا کند از طریق علل طبیعی این کار را می‌کرد نه اینکه آنها را فوت کند و آنها خوب شوند. در نمونه‌ای دیگر امیرالمومنین(ع) به عیادت یکی از یاران خودش رفت که چشم‌درد داشت. ایشان می‌توانست یک کرامت ظاهر کند و او را مداوا کند ولی فرمود: عیادت من را فخری در برابر عشیره خودت قرار نده. حضرت با این بیان دارد درد بزرگ‌تری را درمان می‌کند.

این نکته را هم عرض کنم بسیاری از کراماتی که ما شنیدیم و می‌گوییم نادرست است و برخی به خاطر علاقه خودشان نقل کردند. اینطور نیست هر عبارت عربی برای ما خواندند روایت باشد. خیلی از این کرامات توهم است. البته ما این کرامات را انکار نمی‌کنیم و به قول ابن سینا فی بقعه الامکان قرار می‌دهیم ولی دلیلی ندارد آن را بپذیریم چون از ما سوال می‌کنند. مردم ما از اهل بیت(ع) نیازهای جدی‌تری دارند تا اینکه این مسائل را برای آنها بیان کنیم.

تمسک کوچک و انتظارات بزرگ

 پیامبر(ص) در حدیث ثقلین می‌فرماید تا زمانی که به اهل بیت(ع) تمسک کنید گمراه نمی‌شوید ولی ما هیچ وقت به آنها تمسک نکردیم و صرفا علاقه داشتیم. همین که قرآن و روایات را بخوانیم بخش اعظم تمسک ما است ولی کارهای بیشتری هم می‌توان کرد از جمله اینکه ببینیم اهل بیت(ع) درباره آیات قرآن چه فرمودند. متاسفانه یکسری روضه‌های اشتباه برای ما خواندند و ما گریه کردیم، اسم این را تمسک نگذارید. اگر تمسک بود بعد از پایان جلسه نباید با همدیگر دعوا می‌کردیم. این یک علاقه‌ای است که حتی مسیحیان و یهودیان هم نسبت به اهل بیت(ع) دارند. «ثقلین» یعنی چیز سنگین ولی ما هنوز چیز سنگینی از اهل بیت(ع) و قرآن درک نکرده‌ایم. البته ذکر اهل بیت نوعی تمسک است ولی به خاطر این تمسک کوچک انتظارات بزرگ نداشته باش. پس ما باید بیشتر سراغ قرآن و اهل بیت(ع) برویم و بخشی از عمر خودمان را بگذاریم تا ببینیم اهل بیت(ع) چه فرمودند.