قاری روشندل لرستانی خواستار توجه مسئولان به نخبه‌های قرآنی شد
قاری روشندل لرستانی خواستار توجه مسئولان به نخبه‌های قرآنی شد و گفت: با توجه به شرایط جسمی و مشغله کاری شاید مدت زمان بیشتری لازم داشته باشم کل قرآن را حفظ کنم، اما تلاش من بر این است در کمتر از دو سال اگر خداوند متعال توفیق دهد حافظ کل قرآن شوم.
معصومه فرج‌پور، از قاریان روشندل لرستانی در گفت‌وگو با ایکنا از لرستان، با بیان اینکه قبل از اینکه به دبستان بروم با قرآن آشنا شدم و یک جزء از قرآن را حفظ کردم ولی بعد از آن به سمت یادگیری تلاوت قرآن کریم رفتم، گفت: طی سال‌های متمادی در مسابقات قرآن کریم در رشته قرائت شرکت کردم و موفق شدم رتبه‌های برتر استانی و کشوری زیادی را کسب کنم.
وی ادامه داد: با توجه به اینکه خانه ما محل برگزاری محافل و مجالس قرآنی در شهرستان خرم‌آباد بود، می‌توان گفت انس و آشنایی من با قرآن به نوعی از بدو تولد بوده است، چراکه روزانه صدای تلاوت قرآن در خانه ما به گوش می‌رسید. پدر و مادرم در همان دوران کودکی و قبل از رفتن به مدرسه، سوره‌های کوچک قرآن را به من آموزش دادند و وقتی به مدرسه رفتم بسیاری از سوره‌های کوچک قرآن را از حفظ بودم.
فرج‌پور قرآن را باعث آرامش در زندگی دانست و افزود: برای یادگیری تلاوت قرآن مربی نداشتم فقط با گوش دادن به نوارهای قرآن اطلاعات خود در زمینه قرائت، تجوید و ترتیل را بالا میبردم و در مقطع متوسطه قرائت قرآن را به‌صورت تخصصی دنبال کردم و از بعضی مربیان از جمله خانم ملکشاهی و شهناز اسکینی که خود نیز از قاریان روشندل بود کمک میگرفتم و سعی می‌کردم در کلاس‌های تخصصی قرآن که از سوی بهزیستی برگزار میشد شرکت داشته باشم که بهره‌گیری از کتاب‌‌های قرآن به خط بریل و استفاده از محضر اساتیدی همچون محسن یاراحمدی و خدیجه بیرانوند باعث شد در رشته قرائت به پیشرفت‌هایی دست پیدا کنم.
این بانوی روشندل لرستانی که 39 سال سن دارد و دارای مدرک دکترای زبان و ادبیات فارسی است و در حال حاضر در زمینه تدریس ادبیات فارسی در مدارس استثنایی فعالیت دارد، گفت: علاوه بر قرآن تلاش کردم در زمینه نهج‌البلاغه نیز اطلاعات خودم را بالا ببرم و حکمت‌های نهج‌البلاغه را حفظ کنم؛ در بعضی از مسابقات علاوه بر رشته قرائت در رشته حفظ حکمت‌های نهج‌البلاغه نیز شرکت کرده‌ام.
وی با بیان اینکه اجازه ندادم نابینایی مرا از موفقیت در تحصیل و دانشگاه و حتی یادگیری قرآن باز دارد، اظهار کرد: تصمیم گرفته‌ام حفظ قرآن را ادامه دهم؛ جزء 30 را از قبل حفظ بودم و در حال حاضر جزء یک قرآن را حفظ کرده‌ام و مشغول حفظ جزء دوم این کتاب آسمانی هستم.
فرج‌پور که با وجود محرومیت از نعمت بینایی با روحیه‌ای مثال‌زدنی انس خود را با قرآن حفظ کرده و می‌تواند الگویی بی‌بدیل برای علاقه‌مندان به این کتاب آسمانی باشد با بیان اینکه برای حفظ قرآن از ناظره جاهد، استاد حفظ کمک میگیرم، افزود: با توجه به شرایط جسمی و مشغله کاری و تدریس در مدارس شاید مدت زمان بیشتری لازم داشته باشم کل قرآن را حفظ کنم، اما تلاش من بر این است در کمتر از دو سال اگر خداوند متعال توفیق دهد حافظ کل قرآن شوم.
وی در رابطه با اهمیت حفظ قرآن اظهار کرد: یک قاری قرآن اگر تسلط کامل بر حفظ قرآن نیز داشته باشد می‌تواند در زمینه تلاوت و حتی شرکت در مسابقات قرآن موفق‌تر عمل کند، چراکه دیگر نیازی ندارد قبل از شروع تلاوت یک دور آیات مدنظر را در ذهن خود مرور کند و بعد از آن به دنبال پیاده کردن لحن و صوت باشد؛ به اصطلاح می‌توان گفت قاریانی که حافظ قرآن هستند یک قدم نسبت به قاریانی که حافظ نیستند، جلوتر هستند.
این بانوی لرستانی که تحصیلات خود پس از دوره ابتدایی را در مدارس در کنار دانش‌آموزان عادی گذرانده است، گفت: با توجه به اینکه من یک دانش‌آموز روشندل بودم تحصیل کردن در کنار دانش‌آموزان عادی کمی برایم مشکل بود، اما با وجود آن مشکلات و شرایط سخت موفق شدم چندین رتبه المپیاد استانی و شهرستانی و رتبه‌های قرآنی را کسب کنم.
فرج‌پور کسب رتبه اول در رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه لرستان در کنکور سال 1380، رتبه نخست رشته تکنوازی سنتور در جشنواره فرهنگی و هنری معلولان و کسب ده‌ها رتبه برتر استانی و کشوری در رشته‌های قرائت، ترتیل، تحقیق قرآن و عترت قرآن، کسب رتبه اول کار‌شناسی ارشد را بخشی از موفقیت‌های خود برشمرد.
این قاری روشندل لرستانی که در مقطعی از زمان به‌عنوان مدرس برای دانش‌آموزان استانی دوره آمادگی برای حضور در مسابقات کشوری قرآن برگزار میکرد، در بیان چالش‌ها و مشکلات حوزه فعالیت‌های قرآنی، خواستار توجه مسئولان به نخبه‌های قرآنی شد و گفت: متأسفانه آموزش قرآن فقط به برگزاری کلاس‌های مختصر قرآنی محدود شده است در حالی که باید مبنا و اصل در آموزش، قرآن باشد.
فرج‌پور که انس و الفت ویژه‌ای با آیه 38 سوره مبارکه مدثر «كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ؛ هر کسی در گرو چیزی است که کسب می‌کند» و این آیه را سرلوحه خود در زندگی قرار داده است، آرزو دارد می‌توانست عظمت خدا را با دیدگانش مشاهده کند، چراکه معتقد است اگر دیدگان سالم و بینایی داشت شاید می‌توانست بیشتر از این به خدا نزدیک شود؛ همچنین آرزو دارد بتواند چهره پدر و مادرش را از نزدیک ببیند.
انتهای پیام
