چگونگی تعامل مربیان با قرآن‌آموزان از اهمیت بالایی برخوردار است

علی حمزه، مدیر مؤسسه قرآنی «نورالبیان شوش» در گفت‌وگو با ایکنا از خوزستان، با بیان اینکه ما مدیران و مربیان مؤسسات قرآنی همواره نیازمند کسب تجربه از یکدیگر و یادگیری بیشتر هستیم، گفت: باید این روحیه را در حفظ کنیم، اگر بخواهیم به دانسته‌ها و تجربیات خود اکتفا کنیم، پیشرفت نمی‌کنیم.

وی اظهار کرد: علاوه بر دانش تخصصی قرآن کریم، مطالعه در حوزه روش‌های آموزش، مدیریت و شناخت کودک و نوجوان از ضرورت‌های کار در مؤسسات قرآنی است. تلاش مدیران و مربیان باید این باشد که آموزش خود را پویا نگه دارند. اگر بخواهیم به روش‌های آموزش سنتی اکتفا کنیم برای دانش‌آموزان کسل‌کننده خواهد بود. قرآن‌آموزان نیاز به یک فضای همراه با نشاط و پویایی دارند.

حمزه گفت: ما در مؤسسه نورالبیان جلسات مستمری برای مدرسان و مربیان برگزار می‌کنیم و همیشه تلاش می‌کنیم نکات، راهکارها و روش‌های نوین را به مربیان خود آموزش دهیم و تجارب استادان را مورد توجه قرار دهیم.

وی با بیان اینکه غالب کلاس‌های این مؤسسه برای پسران کودک و نوجوان است، گفت: بچه‌ها در این سنین علاوه بر نیازهای اصلی خود به توجه، راهنمایی و محبت نیاز دارند. اگر مربیان قرآن بتوانند این سه نیاز را برطرف کنند، قرآن‌آموز احساس می‌کند که شخصیت او مهم است و کارها و برنامه‌های او توسط مربی پیگیری می‌شود. مخصوصاً فرد در دوره نوجوانی نیاز به کسی دارد که او را راهنمایی کند و مأمن او در چالش‌ها و مسائلش باشد.

مدیر مؤسسه قرآنی نورالبیان شوش ادامه داد: محبت و عاطفه نیاز مهم کودک و نوجوان است. هر قدر بتوانیم این نیاز بچه‌ها را رفع کنیم، ارتباط بهتری شکل می‌گیرد. بنابراین باید نیازهای کودک و نوجوان را بشناسیم.

بیشتر بخوانید:

• غفلت از نیاز واقعی شهرستان‌ها در دوره‌های آموزشی مدیران و مربیان قرآنی
• سبک آموزش در مؤسسات قرآنی به نقطه مطلوب نرسیده است
• مؤسسات قرآنی در پیچ و خم مسائل اداری از فعالیت مؤثر بازمانده‌اند
• مؤسسات قرآنی با شیوه‌های به‌روز تبلیغ آشنایی ندارند
• مربیان قرآن با روان‌شناسی کودک و نوجوان آشنا شوند

حمزه با تأکید بر داشتن نگاه جامع به نیازهای کودک و نوجوان در مؤسسات قرآنی گفت: باید به سبک زندگی و مهارت‌هایی که یک کودک و نوجوان در جامعه امروز به آن نیاز دارد، توجه داشته باشیم و در کنار آموزش قرآن کریم، باید به پختگی بچه‌ها کمک کنیم؛ حتی در مسئله‌ای مثل نحوه عبور از خیابان و رفتارهایی از این قبیل.

وی اظهار کرد: برای اینکه بتوانیم نیازها و دغدغه‌های بچه‌ها و والدین آنها را به خوبی شناسایی کنیم و پوشش دهیم، فرم انتقاد و پیشنهادی طراحی کرده‌ایم که در اختیار قرآن‌آموزان قرار می‌دهیم. نتایجی که از این فرم‌ها به دست ما می‌رسد، جالب است. یکی از مراجعان گفته بود که با نگرانی فرزندم را به اینجا آوردم، اما وقتی وارد مؤسسه شدم دیدم بچه‌های مؤسسه با بچه‌های دیگر متفاوت هستند. تلاش ما این بوده است که به مسائل تربیتی توجه کنیم و آنها را مقدم بر امر آموزش قرار دهیم.

مدیر مؤسسه قرآنی نورالبیان شوش ادامه داد: وقتی قرآن‌آموزی تازه وارد باشد، از او می‌پرسیم که فکر می‌کند پس از ورود به مؤسسه قرآنی، چه نتایجی حاصل می‌کند و انتظاراتش چیست؟ و بعد از گذشت مدتی از او پرسیده می‌شود آیا انتظاراتش برآورده شده است یا خیر؟ نقطه مثبت فعالیت‌های مؤسسه ما این است که از خانواده‌ها و قرآن‌آموزان درباره موضوعات مختلف مثل تکالیف مربیان، آسانی یا دشواری منابع، روش یادگیری، روش تمرین و ...  نظر سنجی می‌کنیم و مؤسسه را دائماً در معرض قضاوت قرآن‌آموز و خانواده او قرار می‌دهیم و این یکی از رازهای موفقیت مؤسسه است.

وی با تأکید بر اهمیت نظرسنجی در فعالیت‌های قرآنی گفت: معمولاً افراد سیاست‌گذار فرهنگی به تنهایی می‌نشینند و نقشه راه فعالیت خود را می‌نویسند. آیا دانش‌آموزی در این جلسات حضور پیدا می‌کند؟ آیا نیاز دانش‌آموزان در طراحی نقشه راه در نظر گرفته می‌شود یا سیاست‌گذاران صرفاً تجارب خود را اعمال می‌کنند؟ ما سعی کرده‌ایم بچه‌ها را در برنامه‌ریزی‌های خود دخیل کنیم. از بچه‌ها درباره مسائل مدیریت مؤسسه نظرخواهی می‌کنیم و این کار، احساس اعتماد به نفس را در آنها افزایش می‌دهد.

حمزه گفت: برخی از قرآن‌آموزان ما شش، هفت سال است که در مؤسسه حضور دارند. چه عاملی باعث استمرار حضور آنها در کلاس‌ها می‌شود؟ همین ارتباط، احترام و توجه؛ چراکه او می‌داند برای ما مهم است.

این مدرس قرآن گفت: در مدیریت مؤسسات قرآنی یک اصلی که به آن رسیده‌ایم این است که اگر فردی آشنایی با مسائل تربیتی، انسان شناسی و روان شناسی کودک و نوجوان ندارد، وارد این عرصه نشود. نسل کنونی نسل متفاوتی است. در یک قاره جدید زندگی می‌کند که با همه دنیا در ارتباط است، ما نمی‌توانیم او را از این ارتباط منع کنیم. تلاش کردیم از علاقه‌مندی بچه‌ها به فضای مجازی و توانمندی آنها در آن زمینه برای برنامه‌های مؤسسه و کارهایی از قبیل طراحی پوستر و ... بهره ببریم.

وی خاطرنشان کرد:  باید بدانیم نیاز کودک در 7 سال اول زندگی چیست. در هفت سال دوم و سوم مسائل و چالش‌های او چیست و طبق آنها برنامه‌ریزی کنیم. متأسفانه در بیشتر موارد در برنامه‌ریزی‌های فرهنگی به کلیات بسنده کرده‌‎ایم، در حالیکه جزئیات اهمیت بالایی دارند. توجه به جزئیات است که راه را برای تحقق اهداف کلی باز می‌کند. استفاده از کلمات محبت‌آمیز، برخاستن در حین ورود قرآن‌آموز، دست دادن با او و در آغوش گرفتن او شاید در نگاه خیلی‌ها مهم نیست، اما این رفتار از نگاه خانواده دور نیست. بنابراین صرفاً به اهداف خیلی بلند چشم ندوزیم، همین رفتارهای جزئی را درست و اصولی و مستمر دنبال کنیم تا نتایج آن را ببینیم. گاهی در نشست‌های فرهنگی عمومی شهر، مسئولان اهداف بزرگ و کلان را طرح می‌کنند، این در حالی است که قدم‌های کوچک را هنوز برنداشته‌ایم.