تلاش انسان برای رسیدن به مرتبه عالی نتیجه فانی بودن اوست + فیلم

به گزارش ایکنا، کریم دولتی؛ مدرس پیشکسوت قرآن در ۱۴ درس‌گفتار با اشاره به نکات تدبری در آیات سوره مبارکه «الرحمن»، دقت در برخی از نعمات الهی اشاره شده در آن را مورد تأکید قرار داده است.

در ادامه متن و فیلم نهمین درس‌گفتار از این مجموعه را مشاهده می‌کنید.

بیشتر بخوانید؛

1. سوره الرحمن؛ مملو از جلوه‌های رحمت الهی
2. تکرار «فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ» نشانه‌ای بر اختیار انسان است
3. «عَلَّمَ الْقُرْآنَ»؛ راهی روشن برای حرکت انسان به سمت تعالی
4. اشاره الرحمن به شواهدی مبنی بر محاسبه اعمال دنیا
5. شرح ملاک سنجش اعمال در سوره الرحمن
6. تفاوت میان تکذیب نعمات الهی از سر نادانی با عنادورزی
7. جایگاه انسان و جن در رتبه‌بندی معنوی و عقلانی
8. تأکید «الرحمن» به نگرشی ژریف در ماهیت آب

بسم الله الرحمن الرحیم

عرض سلام دارم خدمت همراهان ارجمند پویش «آلاء الرحمن». امیدواریم که همگی از عنایات خدای متعال به ویژه در سوره مبارکه «الرحمن» بهره‌مند باشیم. آیات ۲۶ و ۲۷ سوره «الرحمن» آیات بسیار مهمی است که گویا این آیات قرار است ما را متوجه یک حقیقت بسیار جدی کند.

خدا در این عالم نعمت‌های بسیاری را در اختیار ما قرار داده است. فرصت‌های بسیاری هم در اختیارمان گذاشته است. از آن طرف همه موجودات را برای بهره‌مندی انسان آفریده اما می‌فرماید که با این وجود همه شما انسان‌ها و همه موجودات بالاخره باید این دنیا رو ترک کنید. آنجا که در همین سوره این آیه را ذکر می‌کند: «كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ».

هر آن کس که در این کره خاکی است و هر کسی که در این عالم وجود دارد، همگی فانی هستند، اما این فانی بودن برای ما یک درس بسیار مهم دارد و آن اینکه اگر قرار است من انسان فانی باشم و اگر قرار است از بین بروم، پس بنابراین باید کاری انجام دهم تا در بالاترین و نزدیکترین مرتبه به خدا قرار گیرم. اما چرا باید انسان چنین رویه‌ای داشته باشد؟

چون دقیقاً در آیه ۲۷ سوره «الرحمن» می‌فرماید: «وَيَبْقَى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ» به این معنی که اگر من فانی هستم و وجه خدا باقی است، لذا من انسان باید کاری انجام دهم که خودم را نیز باقی کنم تا به این وسیله به وجه پروردگار متصل شوم. اما چگونه چنین امری میسر است؟

من انسان باید همه امور زندگی را به نحوی تنظیم کنم که جهت و روی آن همگی وجه الهی باشد. دقت کنید که ما در این عالم خیلی کارها انجام می‌دهیم، از کارهای عادی و روزمره گرفته مثل غذا خوردن و خوابیدن تا ارتباط با دیگر انسان‌ها و حتی موجودات دیگر. همه اینها کارهایی است که ما داریم انجام می‌دهیم. از طرفی دیگر بسیاری از کارهای ما نیز جنبه‌ای غیرمادی دارند مثل زمانی که علم می‌آموزیم یا به دیگران کمک می‌کنیم، اما چه کارهای مادی انجام دهیم و چه معنوی همه آنها می‌توانند جهت و اتصالی به وجه پروردگار داشته باشند؛ آن زمان است که «وَيَبْقَى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ» تحقق می‌یابد و این کارها نیز همیشگی باقی می‌مانند.

خداوند متعال در جای دیگری می‌فرماید: «...مَا عِنْدَکُمْ یَنْفَدُ وَ ما عِنْدَ اللهِ باقٍ...»(نحل/ ۹۶) یعنی آنکه در نزد شماست، زائل می‌شود و آنچه نزد خداست باقی می‌ماند. براین اساس است که به حقیقت معنا کار برای خدا و در جهت رضایت او باقی ماندنی است.

امیدواریم که ان‌شاء‌الله خدای متعال به ما این معرفت رو عطا کند که کارهای خودمان را در زندگی به شکلی انجام دهیم که جهت الهی داشته باشد و به نحوی ما را دستگیری کند تا طی طریقی داشته باشیم که مورد پسند خود اوست. والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.