منتظران ظهور باید اخلاق شایسته داشته باشند

به گزارش ایکنا از فارس، حجت‌الاسلام والمسلمین علیرضا حدائق، مدیرعامل بنیاد مهدی موعود(عج) فارس امروز، 23 تیرماه در سلسله سخنرانی‌های مجازی خود با عنوان «سبک زندگی مهدوی» گفت: منتظران ظهور منجی در حوزه وظایف فردی و رفتاری دارای وظایف هستند.

وی با یادآوری حدیثی از امام صادق(ع) افزود: یکی از وظیفه‌های مهم هر انسانِ منتظری که امام صادق(ع) به آن اشاره می‌فرمایند، رعایتِ اخلاق پسندیده است. کسانی که می‌خواهند جزو از یاران امام زمان(عج) قرار بگیرند، باید اخلاقی شایسته و پسندیده داشته باشند. «وَلْیَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحاسِنِ الأَخْلاقِ».

حدائق با بیان اینکه در تاریخ، خوش‌اخلاق‌ترین انسان‌ها در هر دوره‌ای، نمایندگانِ الهی در بین مردم بودند، افزود: انبیای الهی به‌عنوان گل سرسبدِ در اخلاق، ائمه‌ معصومینِ ما همین‌طور و وجود مقدس ولیّ عصر(عج) نیز همچنین. این اخلاقِ شایسته سبب می‌شود که انسان‌ها در نزدیک شدنِ به امام عصر و ویژگی «منتظِر» بر آن‌ها رقم‌خوردن، نزدیک شوند.

عضو جامعه روحانیت شیراز با اشاره به معنی محاسن الاخلاق در حدیث امام صادق(ع) اظهار کرد: در روایتی آمده است عبدالله بن جندب محضر امام صادق(ع) مشرّف شد و از حضرت سؤال کرد حدّ اخلاقِ شایسته چیست؟  امام، سه نکته را نام بردند و فرمودند نخست اخلاق شایسته این است که سخنان خودتان را پاکیزه بیان کنید.

وی با تأکید بر اینکه قطعاً کسی که مدّعیِ منتظرِ امام زمان(عج) بودن است و ادعا می‌کند که من می‌خواهم از اصحاب امام زمان(عج) باشم، باید ادبیاتِ گفتاریِ او، ادبیات سالم و پاکی باشد، گفت: کلام زشت، توهین‌آمیز، غیبت، حرام، در گفتارِ او شنیده نشود. پاکیزه سخن بگوید. با مردم، با احترام سخن بگوید. در چارچوب خانواده، در کانون خانواده، درونِ منزل، در جامعه با مردم، در هر حالی که هستیم، زمانی که زبانِ ما گشوده به سخن‌گفتن می‌شود، با کلامی شایسته سخن بگوییم.

حدائق دومین مورد در سخن امام صادق(ع) نرم‌خویی عنوان کرد و گفت: نرم‌خویی از نشانه‌های اخلاق شایسته است. ما ائمه را اسوه‌ نرم‌خویی می‌دانیم. ائمه‌ اطهار(ع) در برخوردشان، حتی با کسانی که با آن‌ها عناد داشتند، نرم‌خو بودند. ابوذر جزو دشمنانِ سرسخت پیامبر(ص) بود، بارها شده بود که می‌آمد محضر رسول‌الله(ص) توهین و جسارت می‌کرد، پیامبر(ص) در عین حالی که ابوجهل نام پیغمبر را با زشتی می‌برد، پیامبر او را با کُنیه صدا می‌زدند. یا در حالات ائمه‌ معصومین داریم که امام علی(ع) فرمودند در بازار در حال عبور بودم، شخص پستی به من دشنام می‌داد و توهین می‌کرد. من گذشتم و عبور کردم و گفتم: این به من نیست و به یک علی‌نامِ دیگری است. این نرم‌خویی است.

مسئول حوزه علمیه منصوریه شیراز یادآور شد: همچنین در حالات امام مجتبی(ع) آمده است وقتی که یک پیرمردِ شامی با حضرت در مدینه روبه‌رو شد و توهین کرد، امام با یک اخلاقِ شایسته‌ای و نرم‌خوییِ زیبنده‌ای فرمودند ای برادرِ عرب، مثلِ اینکه در این شهر، غریبی. اگر جایی نداری، خانه‌ی من در اختیارِ توست. اگر در این شهر کاری داری که نیاز به حمایت دارد، من از تو حمایت می‌کنم. امام با یک اخلاق خوب، با این شخص روبه‌رو شدند که این پیرمردِ شامی به حضرت عرض کرد یابن رسول الله(ص)، به خدا قسم واردِ مدینه نشدم مگر این‌که منفورترینِ افراد روی زمین نزدِ من، شما بودید و اکنون که دارم از شما جدا می‌شوم، محبوب‌ترین افرادِ روی زمین نزدِ من، شمایید. این نرم‌خویی است.

مدیرعامل بنیاد مهدی موعود(عج) فارس اظهار کرد: سومین موردی که امام صادق(ع) درباره حد اخلاق شایسته فرمودند نیز این بود که با مردم و برادران دینی و کسانی که با آن‌ها مواجه هستیم، با چهره گشاده روبه‌رو شویم و تبسم و چهره باز را از مردم دریغ نکنیم.

وی همچنین به آیه 4 سوره قلم اشاره کرد و گفت: خداوند در این آیه پیامبر(ص) را به اخلاق عظیمش توصیف کرده است که ای رسول ما! تو دارای اخلاق عظیم بودی. آن خدای با عظمت، اخلاق پیغمبر را اخلاقِ عظیم نام می‌برد. رسول‌اللهی که خدا به او می‌فرماید: «فَبِما رَحمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنتَ لَهُم».رحمتِ خدا شاملِ حالِ شما شده که با مردم، مهربانی، «وَلَو كُنتَ فَظًّا غَليظَ القَلبِ لَانفَضّوا مِن حَولِكَ»(سوره آل عمران، آیه 159) اگر شما یک انسان خشن و تندخویی بودی، همه از دورِ شما پراکنده می‌شدند و فاصله می‌گرفتند.

حدائق همچنین گفت: مولای متّقیان امیرالمؤمنین علی(ع) در سخنی می‌فرماید مؤمن، اندوه در درونِ او نهفته است و شادی، در چهره‌ اوست. یعنی او، شادی را با مردم تقسیم می‌کند. حزن را در درون خود پنهان می‌کند. پس کسانی که می‌خواهند منتظرِ امام زمان(عج) باشند، باید در گفتارشان رعایت کنند و گفتاری پسندیده و پاک داشته باشند. در رفتارشان، رفتاری شایسته نشان دهند و در برخوردشان با مردم، برخوردی آمیخته با مهر و محبت و شادی و شادمانی باشد. اندوه را در خود نهفته دارند.