جایگاه منتظران واقعی امام زمان(عج) در روایات

انتظار از واژه‌های است که بسیار در روایات آمده و مورد تأکید قرار گرفته است. به ما دستور انتظار حضرت مهدی(عج) را داده‌اند.انتظار در لغت، به معنای چشم انتظار بودن است؛ اما نکته مهم این است که چطور می‌توانیم بفهیم که کسی منتظر است؟

به تعبیر روایات، اگر کسی برای چیزی امید دارد، باید این امید در عمل او دیده شود و اگر این امید در عمل او دیده نشود، معلوم است آدم صادقی نیست برای مثال، اگر کسی منتظر مسابقه ورزشی است می‌خواهد در المپیک شرکت کن، باید اردو برود و شب تا صبح تمرین کند و در عمل خود، این انتظار را نشان دهد.

اگر می‌گویند شما منتظر باشید، ما باید فکر کنیم که امام می‌آیند تا چه کاری انجام دهند. اگر می‌آیند تا عدالت را در زمین اجرا کنند، باید ببینیم چقدر عدالت برای ما مهم است و برای اجرای آن تلاش می‌کنیم؟ اگر می‌آیند تا حکومت دینی را برپا و دستورهای پیامبر(ص) را اجرا کنند، باید ببینیم ما چقدر دغدغه دین داریم و به دستورات دینی عمل می‌کنیم.

اگر کسی در زندگی همین‌ها را رعایت کند، به دنبال عدالت باشد، به دنبال دین باشد دغدغه رفع مشکلات مردم را داشته باشد و احساس مسئولیت کند، می‌توانیم بگویم که او منتظر حضرت مهدی است.

چرا در سلام بر امام زمان  آن را «شریک القرآن» می‌خوانند؟ درباره فلسفه «شریک القرآن» خواندن امام زمان حدیث معتبر و متواتری در منابع شیعه و اهل‌سنت با عنوان حدیث ثقلین از پیامبر(ص) نقل شده است.(سید بن طاووس، الاقبال بالاعمال الحسنه، ج ۲، ص ۷۱۲)

همه شیعیان و پیروان مکتب اهل‌بیت(ع) دوست دارند بدانند موقعیت و منزلت آنها نزد پیشوایان یعنی امام زمان(عج) چگونه است؟ آیا آن حضرت از ایشان خشنود است یا ناراضی؟ راه تشخیص این مسئله چیست و با چه معیاری می‌توانند به این حقیقت دست یابند؟ در روایات اسلامی، معیار تشخیص این موضوع بیان شده است.

یکی از یاران امام رضا(ع) به نام حسن بن جهم، ضمن سوالاتی که از آن حضرت داشت، پرسید: جانم به فدایت بسیار مایلم بدانم موقعیت و منزلتم نزد تو چگونه است؟ حضرت فرمود: انظر کیف انا عندک؛ (به نفست مراجعه کن) و ببین نزد تو چه موقعیت و منزلتی دارم (شیخ صدوق، امالی، ص۲۴۰)

همچنین او می‌گوید: به امام رضا(ع) عرض کردم: مرا از دعا فراموش نکنید. فرمود: آیا می‌پنداری تو را فراموش کنم؟ من در اندیشه فرو رفتم و با خود گفتم: او برای پیروانش دعا می‌کند. من هم جز شیعیانش هستم. گفتم نه شما مرا فراموش نمی‌کنید چون من از شیعیان شما هستم.

حضرت فرمود: آیا جز این، چیز دیگری می‌پنداری؟ گفتم: نه فرمود: «إذا أرَدتَ أن تَعلَمَ ما لَکَ عِندی فَانظُر (إلى) مالی عِندَکَ»؛ وقتی خواستی بدانی نزد من چه جایگاه و موقعیتی داری، به نفست رجوع کن و بنگر من نزد تو چه جایگاه و منزلتی دارم.

معیاری که امام در این دو روایت بیان کردند معیاری اساسی و همگانی است و هرکس هر جا و در هر موقعیتی می‌تواند خود را با آن محک بزند میزان محبوبیت ومقبولیت او نزد امام زمانش، به میزان ارج و منزلتی است که حجه بن الحسن نزد او دارد. (علی رفیعی، زندگانی امام رضا(ع) ص ۵۵)