حق‌خواهی و حق‌طلبی؛ ویژگی‌ متمایز شعر شهریار

27 شهریورماه، سالروز درگذشت استاد شهریار و روز شعر و ادب پارسی است. بی‌تردید ایران عزیز خاستگاه شعرا و نویسندگان بی‌شماری بوده که هر کدام به سهم خود با خلق آثاری ماندگار و شاهکارهای ادبی، سرمایه‌ ارزشمندی برای تاریخ ادبیات کشور بوده‌اند.

یکی از این شاعران توانمند استاد شهریار است که هم با زبان شیرین فارسی و هم به زبان ترکی توانسته است تصویری زیبا از فرهنگ و ادبیات ایرانی به نمایش بگذارد.

اما آنچه باعث تمایز شهریار با دیگر شاعران هم‌روزگار خود شده، می‌توان به برخورداری از برخی کمالات و خصوصیات فکری و اعتقادی و اخلاقی، آراستگی به فضائل انسانی، حق‌خواهی و حق‌طلبی، مردم‌دوستی و همراهی با آن‌ها و... اشاره کرد.

شهریار یکی از ماندگارترین شاعران معاصر است که در عصر نوگرایی شعر فارسی به سنت شعر کهن وفادار مانده است و به سبب وابستگی شدید عاطفی به گذشته و سنت‌هایش، اشعارش را در اوج هنرمندی و سادگی سروده است و در اشعار ترکی‌اش به خاطر دلبستگی شدید به زبان مادری، به بازآفرینی روزگار سپری شده‌ سرزمین بومی خویش و بازسازی آن پرداخته است.

شهریار شاعری است که مدام بین گذشته و حال سرگردان است زندگی در زمان حال و دلبستگی شدید عاطفی وی به گذشته، از او انسان بی‌قراری ساخته است که این بی‌قراری در شعرهای او نیز به‌خوبی قابل‌ مشاهده است.

اشعار شهریار در مدت‌زمان طولانی 70 سال سروده شده و همین باعث شده تا فرم‌های گوناگونی را به خود بپذیرد.

زبان شعر او زبان عشق است. رایج شدن شعر نو و هم‌زیستی با شاعران نوگرا نیز سبب نشده تا او زبان عشق را در قالبی به جز قالب سنتی «غزل» بیان کند. سازگار بودن غزل با ذهن مخاطبان عامیِ شعر دوست، باعث شد تا او هم بین مردم به شهرت و محبوبیت برسد و هم در جامعه ادبی و نشریات چهره‌ای شناخته شده باشد.

بیان ساده و لطیف، جذابیت کلامی، شهامت استفاده از اصطلاحات عامیانه و... از دیگر ویژگی‌های شعری شهریار است. این شاعر در سرودن اشعار تحت تأثیر شاعرانی چون حافظ و سعدی است که خود نیز به آن اشاره داشته است.

۲۷ شهریورماه، سالروز درگذشت استاد شهریار، با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی روز شعر و ادب پارسی نام‌گذاری شده است تا به همین مناسبت، یاد این شاعر مردمی و دیگر بزرگان شعر و ادب پارسی گرامی داشته شود.

حجت یحیوی، شاعر همدانی