محمدباقر عباسی در سال 1338 در شهرستان محلات به دنیا آمد. وی دوره ابتدایی و راهنمایی را در این شهر گذراند. با وقوع انقلاب اسلامی وی در مبارزات انقلابی در شهر قم شرکت کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی به تهران رفت و با آغاز جنگ راهی جبهههای جنگ شد. 14 ماه بعد از آغاز جنگ به اسارت درآمد و سال 69 نیز به عنوان آزاده به کشور بازگشت و لباس پاسداری پوشید. وی سال 85 مدرک کارشناسی خود را در رشته برنامهریزی از دانشکده صدا و سیما دریافت کرد و در ادامه چند مستند را ساخت. فیلم «ساروق» یکی از آثار اوست. به مناسبت روز پاسدار با وی به گفتوگو نشستهایم.
روز پاسدار روز دفاع از حریم ولایت و امت ولایت است. درباره انتخاب پاسداری هم باید بگویم خدا را شاکرم مسیر پاسداری را پیش رو قرار داد. من از ابتدا همراه انقلاب بودم. این امر نیز به عشق امام(ره) بود. با آغاز جنگ تحمیلی به صورت بسیجی در جنگ حضور داشتم. سپس اسیر شدم. در نیمه سال 69 وقتی آزاد شدم تصمیم گرفتم لباس پاسداری را بر تن کنم. درباره دوران اسارت خود هم باید بگویم که در سال 1360 اسارتم آغاز شد و همانگونه که گفتم سال 69 به پایان رسید.
امام حسین(ع) برای پاسداری از ارزشهای اسلام قیام کرد. این نکته را هم از کودکی فرا گرفتهایم. پاسداران ادامه دهنده راه معصومان(ع) هستند چون با کار خود از حریم ولایت دفاع میکنند. این امر مهمترین انگیزه من برای ورودم به این مسیر است. درباره پاسدار باید این نکته را در نظر داشت که کارش تنها مبارزه با دشمنان خارجی نیست، بلکه سپاه موظف است از انقلاب اسلامی هم صیانت کند. این پاسداری در شرایط فعلی که دشمن به شدت روی کارهای تبلیغاتی سرمایهگذاری کرده بیشتر اهمیت پیدا میکند. در این راستا نیز قادر است کارکرد بسیار خوبی داشته باشد.
جنگ که پایان رسید سپاه آستینهای خود را بالا زد تا برای مردم سازندگی کند. نمود این اتفاق را در بسیاری از بخشهای کشور شاهد باشیم. پلسازی، جادهسازی، کارخانهسازی و... از جمله این اقدامات است. کار پاسداری بازنشستگی ندارد، برای همین همیشه به دنبال بهترین است. الگوی پاسداران حاج قاسم سلیمانی است که تمام عمر خود را صرف پاسداری کرد در حالیکه نزدیک به 10 سال از بازنشستگی او گذشته بود.
دشمن امروز تمام تلاش میکند از داخل به انقلاب صدمه بزند، چون تجربه هشت سال جنگ نشان داده آنها نمیتوانند از راه جنگ به انقلاب صدمه بزنند، پس با کارهای تبلیغاتی سعی میکنند مردم را از انقلاب ناامید کند. در همین راستا سپاه پاسداران تلاش کرده در زمینه اطلاعرسانی و کارهای فرهنگی نیز نقش خود را قوی ایفا کند.
تربیت نیروهای جنگ یکی از مهمترین رسالتهای سپاه در شرایط فعلی است زیرا همیشه کشور نیاز به پاسدار دارد. این امر نیز به نظرم تا حدی بسیاری رخ داده است، چون مدافعان حرم نشان دادند سپاه پاسداران در تربیت نیروی جوان ولایی برای دفاع از انقلاب به خوبی عمل کرده است. شهدایی چون شهید حججی نمونه موفقی از این اتفاق هستند.
برای بالا بردن روحیه جدا از مراسم معنوی فعالیتهای هنری نیز به کمک اسرا میآمد. برای مثال برگزاری مسابقات پانتومیم و نمایشهای تئاتر از جمله این اتفاق بود، حتی ما گروه سرود داشتیم و آهنگهای انقلابی را اجرا میکردیم. برنامههای هنری به شکل ویژه در دهه فجر اجرا میشد، البته برگزاری تئاتر با مخفیکاری بود، چون بعثیها به ما اجازه نمیدادند نمایشهای هنری برگزار کنیم به ویژه که اکثر کارهای هنری ما، پیامهای انقلابی داشت.
نمایشهای ما سه دسته بودند. کارهای سیاسی، مذهبی و طنز. در حوزه طنز آثار نمایشی را من اجرا میکردم. یکی از نمایشهای ویژه که روی صحنه میبردم «سالهای جدایی» نام داشت که بارها در دوران اسارت اجرا می کردیم. این نمایش کیفیت بالایی داشت، چون نویسندگان بسیار خوبی داشتیم که متون را مینوشتند.
به ما اجازه دستیابی به روزنامه یا کتاب را نمیدادند. تنها دو روزنامه وابسته به حزب بعث بود که در اختیارمان قرار میگرفت. جالب است ما فهمیده بودیم که چگونه به اخبار واقعی دست پیدا کنیم، زیرا هر چیزی را که در روزنامههای بعثی آورده میشد برعکس میکردیم و آن امر واقعی از کار در میآمد. در ادامه اسارت به صورت مخفیانه رادیو به دست آوردیم که به ما کمک بسیاری برای کسب اطلاعات کرد. جالب است بعثیها هر کاری انجام دادند تا رادیو را به دست آورند اما هیچگاه موفق نشدند.
با زبان سینما و فیلم میتوان حرفهای هشت سال دفاع مقدس را به زیبایی زد اما ما آنگونه که باید نتوانستهایم از آن بهره خوب بریم. برای همین از جوانان هنرمند میخواهم که به این حوزه نگاه جدی داشته باشند. در ضمن رزمندگان هم آنچه را تجربه کردند در اختیار جوانان قرار دهند.
گفتوگو از محمد حاتمی
انتهای پیام