سید محمد حسینی، منتقد سینما و تلویزیون در گفتوگو با ایکنا پیرامون آثار جشنواره فیلم فجر بیان کرد: تا آنجایی که من فیلمها را دیدم باید گفت اتفاق خاصی را در جشنواره چهلم شاهد نبودیم تا بخواهیم آن را متمایز با دیگر دورهها بدانیم، ولی به هر حال میتوان چند نقطه مثبت را در این دوره عنوان کرد. ابتدا اینکه به موضوع انقلاب و دفاع مقدس در این دوره نگاهی ارزشمند شده بود، برای مثال معرفی هادی حجازیفر به عنوان کارگردانی که نگاهش به دفاع مقدس بسیار کارشناسانه و دقیق است یکی از امتیازات جشنواره است، همچنین توان بالایی که منیر قیدی در کارگردانی آثار دفاع مقدسی از خود نشان داد این امید را مجدد احیا کرد که سینمای دفاع مقدس قادر است در سالهای آینده کارهای خوبی را تجربه کند.
وی افزود: منیر قیدی با «دسته دختران» رشد قابل توجهی در امر کارگردانی از خود نشان داد، هرچند در حوزه فیلمنامه دچار ضعفهایی بود ولی باز هم قابل قبول نیست چنین فیلمی تا به این حد در داوری نادیده گرفته شود! درباره این کار ممکن است این سوال پیش آید چرا قهرمانان این فیلم چند زن هستند؟ جواب روشن است. «دسته دختران» تصویرگر فضای آشفتهای است که در ابتدای جنگ وجود داشت، پس در چنین موقعیتی بیراه نیست زنان حضوری پررنگ در دفاع از خرمشهر داشته باشند. جدا از این موضوع مستنداتی که در این رابطه وجود دارد چنین اتفاقاتی را در ابتدای جنگ تایید میکند.
مشاور امور سینمایی این بنیاد فرهنگی روایت فتح اضافه کرد: نقد شخصی من به «دسته دختران» همانگونه که گفتم به فیلمنامه برمیگردد به ویژه شخصیت اصلی فیلم که نیکی کریمی آن را بازی میکند خوب از کار در نیامده است. این کاراکتر، معلم است اما معلمی را از او در فیلم نمیبینیم، درصورتیکه اگر این اتفاق به درستی در کار رخ میداد وقتی او به شهادت میرسید مخاطب با او همذاتپنداری میکرد و دیگر نقدهایی درباره واقعی بودن قصه مطرح نمیشد.
حسینی با بیان اینکه در «موقعیت مهدی» آدمهای جنگ آنگونه که بودند تصویر شدند، بیان کرد: خلاف «دسته دختران» در «موقعیت مهدی» جدا از داشتههای فنی فیلم، سناریو یکی از دلایل اصلی موفقیت کار بود، چون آدمهای جنگ آنگونه که باید در این فیلم تصویر میشوند. درباره کارگردانی هادی حجازیفر نیز باید گفت وی برای شروع کار، خود بلندترین قدمها را برداشته است، چون فردی که در اولین فیلمش چنین اثر باشکوهی میسازد در آثار بعدی مسئولیتش بسیار سختتر خواهد شد.
این مدرس سینما متذکر شد: در کنار آثار انقلابی و دفاع مقدسی، فیلمهای اجتماعی نیز همچون گذشته در جشنواره حضور داشتند که من تنها از آنها به عنوان گزارش خبری نام میبرم، وگرنه اکثر آنها هیچ نسبتی با سینما و جامعه به صورت عام ندارند اما نمیدانم این چه بیماری و سندروم دیوانهکنندهای است که سینمای ایران را رها نمیکند و حتی در جشنواره به آن جایزه نیز داده میشود. گواه بارز این ادعا فیلم سینمایی «علفزار» است که یک گزارش خبری گرانقیمت است. چنین آثاری سینما نیستند و تنها در ایران آنها را میبینیم وگرنه در هیچ جای دنیا، نشان دادن چنین توحشی در آثار سینمایی جایز نیست.
وی در انتها تاکید کرد: فیلم دیگری که میخواهم درباره آن حرف بزنم «بدون قرار قبلی» است که آن را کار بسیار خوبی دیدم. در این فیلم یک تم قدیمی را شاهدیم که از «دو چشم بیسو» تا به امروز آن را در برخی آثار سینمایی شاهدیم، اما این مسئله دلیلی بر تکراری بودن ساخته بهروز شعیبی نیست زیرا روایت به اندازهای دلپذیر است که به آن میتوان نمره بسیار خوبی داد.
انتهای پیام