اسدیان:
متولیان قرآنی به جای پشتیبانی در حال موازی‌کاری هستند
گروه فعالیتهای قرآنی: مدیر جامعةالقرآن شهرستان ساوه تصریح کرد: واحد خواهران ساوه توانسته با تربیت 46 حافظ کل گام بزرگی در زمینه حفظ قرآن بردارد، قول مساعد برای حمایت هم گرفتیم که تا امروز اتفاقی نیفتاده است، در واقع مسئولان قرآنی به جای پشتیبانی و حمایت در حال موازی‌کاری هستند.
فاطمه اسدیان، مدیر جامعةالقرآن شهرستان ساوه، در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از استان مرکزی، گفت: جامعةالقرآن از سال 90 با ثبت‌نام خردسالان و خواهران بزرگسال آغاز در دوره‌های مختلف قرآنی آغاز به کار کرد.
مدیر جامعةالقرآن شهرستان ساوه افزود: بیشتر فعالیت این مرکز قرآنی در زمینه حفظ قرآن است و می‌توان گفت بیشترین تمرکز در حفظ دو سال، سه سال و چهار ساله قرآن است.
اسدیان اظهار کرد: دوره‌های روخوانی و روانخوانی، حفظ موضوعی قرآن به روش اشاره، خطابه خوانی، حفظ و تجوید در واحد خردسالان اراک برگزار می‌شود. واحد خواهران نیز به آموزش و تفسیر نهج‌البلاغه می‌پردازد، در سال جاری 30 نفر در بخش روخوانی و روانخوانی، 20 الی 25 نفر در حفظ و 15 نفر در تجوید آموزش‌ها لازم را توسط مربیان کسب کردند.
مدیر جامعةالقرآن شهرستان ساوه تصریح کرد: در حال حاضر واحد خواهران ساوه توانسته با تربیت 46 حافظ کل گام بزرگی در زمینه حفظ قرآن بردارد، با توجه به این موفقیت بزرگ، قول مساعد از نماینده شهرستان در مجلس شورای اسلامی برای حمایت از خواهران حافظ را گرفتیم که تا امروز اتفاقی نیفتاده است، در واقع مسئولان قرآنی به جای پشتیبانی و حمایت در حال موازی‌کاری هستند.
اسدیان افزود: مربیان دارالقرآن همانند سابق تحت پوشش بیمه فعالان قرآنی قرار نمی‌گیرند، حتی قرار بود بیمه حافظان قرآنی پیگیری شود اما مسئولین نه تنها در رفع این مشکل نمی‌کوشند بلکه با به راه انداختن اما اگرهای بیمه، دل مربیان قرآنی را به لرزه می‌اندازند.
وی اضافه کرد: یکی از مهمترین فعالیتهای جامعةالقرآن فرستادن حافظان و قرآن‌آموزان به مسابقات استانی و شهرستانی است تا بتوانند از این طریق بر تجارب‌شان بیفزایند، اما در این راه هیچ حمایتی حتی در زمینه ایاب و ذهاب هم نمی‌شود.
مدیر جامعةالقرآن ساوه بیان کرد: جامعةالقرآن به لحاظ موقعیت مکانی از 9 کلاس در 4 طبقه تشکیل شده است و توانسته اکثر رتبه‌های مسابقات قرآن اوقاف و ارشاد استان را به خود اختصاص دهد. قرآن‌آموزان احتیاج مادی ندارند، اما حتی حمایت لفظی هم نمی‌شوند.
