امام محمدتقی(ع) جوانترین امام شیعیان است که به شهادت رسیدند. از مهمترین القاب ایشان جواد هست که به دلیل سخاوت زیادشان این لقب به ایشان داده شد و به بابالحوائج معروف شدند. امروز 20 تیر ماه مطابق با آخرین روز ماه ذیالقعده شهادت این امام گرانقدر است. به همین مناسبت خبرگزاری ایکنا از کرمان گفتوگویی درباره سخاوتمندی با یکی از اساتید حوزه علمیه کرمان انجام داده است که در ادامه میخوانیم:
حجتالاسلام حسن نوراللهی از اساتید حوزه علمیه کرمان ضمن تسلیت شهادت امام جواد(ع)، بیان کرد: امام نهم شیعیان از همان ابتدا و از همان بدو تولد وجودی با برکت داشتند و شاید یکی از علتهای اینکه تولد امام جواد را با برکت میدانند این است که امام هشتم تا سن 47 سالگی صاحب فرزند نشدند و این یک مشکل فکری و اعتقادی برای بعضی از شیعیان به وجود آورده بود که به یمن تولد آن حضرت این شبه برطرف شد.
وی در ادامه به بیان جایگاه جود و بخشش در سیره امام نهم(ع) پرداخت و گفت: از آنجا که همه ائمه ما از صفات شایسته در حد وافر و بالایی برخوردار بودند و از سوی دیگر بر طبق آیات و روایات جود و سخاوت یکی از ویژگیهای بسیار مهم اخلاقی است به همین جهت این صفت آنچنان در آن حضرت تجلی پیدا کرد که لقب زیبای جواد بر آن حضرت نهاده شد.
نوراللهی در پاسخ به این سؤال که همه ائمه ویژگی سخاوت را داشتهاند اما علت شهرت آن حضرت به این ویژگی چیست؟ بیان کرد: علیرغم اینکه همه ائمه از اخلاقی نیکو برخوردار بودهاند اما به دلیل ویژگی مربوط به زمان خودشان، یکی از صفات ارزشمند آنها تجلی و ظهور خاصی پیدا میکرده است که به آن صفت مشهور میشدند. مانند امام ششم که به صادق معروف شدند درحالی که همه ائمه صادق بودهاند. به همین ترتیب امام نهم نیز به سخاوتمندی مشهور هستند.
وی ادامه داد: بدون شک هدف مقدس امام جواد(ع) از سخاوت فراهم آوردن زمینه رشد و تعالی خودشان و مهیا ساختن زمینه برای هدایت و راهنمایی دیگران و برطرف کردن مشکلات جامعه بوده است.
این استاد حوزه علمیه در ادامه با بیان اینکه مسلمانان و شیعیان به پیروی از ائمه خود باید ویژگیهای اخلاقی و انسانی را در خود تقویت کنیم به بیان ویژگیهایی فرد سخاوتمند پرداخت و تصریح کرد: فرد سخاوتمند ارزش انسانها برایش از هر ارزش مادی دیگری برتر است و حل مشکلات آنها را وظیفه خود میداند. وابستگی او به دنیا و متعلقاتش بسیار کم است و تواضعش در حدی است که خود را در هیچ حال برتر از دیگران نمیبیند و ایمانش به امداد و کمکرسانی خداوند فوقالعاده است.
نوراللهی در رابطه با حد و مرز بخشندگی، با بیان اینکه از نظر اسلام حد اعلای بخشندگی ایثار است؛ گفت: فرد باید از درون به مرحلهای برسد که بخشش و سخاوت از درونش شعله ور بشود. و این همان زمینه روحی و نفسانی است برای بخشش و سخاوتمندی که ربطی به شرایط مادی و مالی ندارد.
این استاد حوزه علمیه در پاسخ به این سؤال که چگونه با وجود نیازمندی خودمان سخاوت داشته باشیم؟ توجه به سه نکته را ضروری دانست و گفت: انسان عاقل با عنایت به این نکات که دوست شدن با دیگران از صفات ارزشمند انسانی است، خودپرستی اساس سقوط انسان است و اینکه در این عالم خداوند فرد سخاوتمند را از کمکهای فراوانش برخوردار میکند؛ برای بهرهمند شدن از فوائد دنیوی و اخروی سخاوت، این عمل را در هر شرایطی ترک نمیکند.
نوراللهی با بیان اینکه همه ما باید تلاش کنیم تا فردی سخاوتمند باشیم، برخورداری از این فضیلت را دارای دستاوردهای بسیاری برای فرد و جامعه دانست و گفت: سخاوت انسان را محبوب خدا و خلق خدا قرار میدهد. امدادهای الهی را در زندگی سخاوتمند جاری میسازد. شخص سخاوتمند در عالم دیگر از آتش دوزخ دور است و در بعد اجتماعی نیز جامعه سخاوتمند شاد و پر انرژی است. در جامعه سخاوتمند همه از توانمندهای یکدیگر استفاده میکنند. در جامعه سخاوتمند حسادت، کینه و رذائل اخلاقی از این قبیل کمتر پیدا میشود. جامعه سخاوتمند از نعمتهای مادی و معنوی خداوند برخورد است.
انتهای پیام