تشكيل نهاد وكالت از مهم‌ترين اهداف امام هادی(ع) بود
گروه انديشه و علم: يكی از مهم‌ترين كارهای امام هادی(ع) تشكيل نهاد وكالت بود، بدين صورت كه ايشان وكلايی را انتخاب می‌كردند كه هدف اصلی آن‌ها در اين نهاد جمع‌آوری خمس، زكات، پاسخگويی به سؤالات اعتقادی، مشكلات فقهی شيعيان، توجيه سياسی مردم در آن زمان و ... بود.
«مريم هابيلی» مدرس حوزه علميه فاطميه(س) كرمان در گفت‌وگو با خبرگزاری قرآنی ايران( ايكنا )شعبه كرمان، با تسليت شهادت امام هادی النقی(ع) گفت: امام هادی(ع) در سال 212 هجری در اطراف مدينه منوره به دنيا آمدند، پدر ايشان امام جواد(ع) و مادرشان بانوی بافضيلت و باتقوايی به نام سمانه بود.
وی افزود: مشهورترين القاب امام دهم، نقی و هادی و كنيه ايشان ابوالحسن ثالث است و امام هادی(ع) با خلفای عباسی همچون معتصم، واثق، متوكل، متصر، مستعين و معتز هم دوره بودند و به دليل شدت كنترل، فعاليت‌های زيادی را به صورت مخفی انجام می‌دادند.
مدرس حوزه علميه فاطميه(س) يادآوری كرد: همچنين در زمان امام هادی(ع) افرادی بودند كه برای ايشان مقام خدايی قائل می‌شدند و خود را نيز نايب امام می‌دانستند كه امام به شدت با آن‌ها برخورد می‌كردند، به طوری‌كه ايشان راجع به يكی از اين غلوكنندگان به نام ابن حسكه فرمودند: «لعنت خداوند بر او باد! او دروغ گفته است، من او را دوست و پيرو خود نمی دانم و از وی بيزاری می‌جويم.»
وی با اشاره به روايتی از امام هادی النقی(ع) بيان كرد: ايشان می‌فرمايند: «كسی كه از خداوند پروا كند، از او پروا كنند، هركس از خدا فرمان برد از او فرمان می‌برند، هركه از خداوند اطاعت كند از خشم مخلوق ترسی به خود راه ندهد و آن كس كه آفريدگار را خشمگين سازد بايد مطمئن باشد كه به خشم آفريدگان دچار می‌شود.»
هابيلی در پايان خاطرنشان كرد: امام هادی(ع) روز سوم ماه رجب سال 254 هجری در سامرا به دستور معتز مسموم و به شهادت رسيدند كه ايشان را در خانه خودشان به خاك سپردند.
وی افزود: مشهورترين القاب امام دهم، نقی و هادی و كنيه ايشان ابوالحسن ثالث است و امام هادی(ع) با خلفای عباسی همچون معتصم، واثق، متوكل، متصر، مستعين و معتز هم دوره بودند و به دليل شدت كنترل، فعاليت‌های زيادی را به صورت مخفی انجام می‌دادند.
مدرس حوزه علميه فاطميه(س) يادآوری كرد: همچنين در زمان امام هادی(ع) افرادی بودند كه برای ايشان مقام خدايی قائل می‌شدند و خود را نيز نايب امام می‌دانستند كه امام به شدت با آن‌ها برخورد می‌كردند، به طوری‌كه ايشان راجع به يكی از اين غلوكنندگان به نام ابن حسكه فرمودند: «لعنت خداوند بر او باد! او دروغ گفته است، من او را دوست و پيرو خود نمی دانم و از وی بيزاری می‌جويم.»
وی با اشاره به روايتی از امام هادی النقی(ع) بيان كرد: ايشان می‌فرمايند: «كسی كه از خداوند پروا كند، از او پروا كنند، هركس از خدا فرمان برد از او فرمان می‌برند، هركه از خداوند اطاعت كند از خشم مخلوق ترسی به خود راه ندهد و آن كس كه آفريدگار را خشمگين سازد بايد مطمئن باشد كه به خشم آفريدگان دچار می‌شود.»
هابيلی در پايان خاطرنشان كرد: امام هادی(ع) روز سوم ماه رجب سال 254 هجری در سامرا به دستور معتز مسموم و به شهادت رسيدند كه ايشان را در خانه خودشان به خاك سپردند.
