تقوا هميشه ناظر به پرهيز از گناه است
گروه انديشه و علم: تقوا هميشه ناظر به پرهيز از گناه است و امام علی(ع) در اين باره می‌فرمايند: «ايمان، تقوا و پارسايی است و هر دو از كارهای قلب‌اند و نيكوترين كار اعضا و جوارح انسان اين است كه هميشه به ياد خدا باشند.»
«حسن مجيدی‌فر»، رييس انجمن نهج‌البلاغه و دارالقرآن اداره كل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان كرمان در گفت‌وگو با خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) شعبه كرمان، با بيان اين مطلب گفت: تقوا يعنی اينكه انسان در زندگی تنها بنده پروردگار خويش باشد و هركاری را برای كسب رضايت او انجام دهد و از هر چيزی كه خدا از آن راضی نيست دوری كند و به ايمان راسخ و تقوای عالی خود تا دم مرگ پايبند شود.
وی افزود: پس تقوا به اين معنی است كه انسان مطيع خداوند شود، آنچه را كه خداوند به آن امر كرده به جای آورد و از هر چيزی كه نهی كرده است دور كند، به عبارت ديگر انسان با تقوا و پرهيزگار كسی است كه در انجام يا ترك هر كاری كسب رضايت پروردگار خويش را در نظر گيرد.
رييس انجمن نهج‌البلاغه و دارالقرآن اداره كل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان كرمان تصريح كرد: انسان باتقوا از نيروی درونی برخوردار است كه او را از انجام كار خطا، بر زبان آوردن سخن ناصواب و... باز می‌دارد، تقوا سبب می‌شود كه انسان پيش از انجام دادن هر كار در آن بينديشد، اگر خدا از آن راضی بود انجامش دهد و اگر نه، آن را ترك كند، چنين انسانی در مسير بندگی خداوند حركت می‌كند، ولی انسان بی‌تقوا مشكلات بسياری برای خود و ديگران ايجاد می‌كند و همواره از بندگی خدا دور می‌شود.
مجيدی‌فر بيان كرد: تقوا دارای مراتبی مانند خودداری از گناه را دارد، امام علی(ع) در اين باره می‌فرمايند: «باتقوا كسی است كه اگر همه اعمال او را در طبق نهند و به اطراف دنيا بگردانند، چيز شرم‌آوری در آن ديده نشود.
رييس انجمن نهج‌البلاغه و دارالقرآن اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان كرمان اظهار كرد: تقوای حقيقی نيز همين است و بس كه بقيه مراتب از لوازم و آثار تقواست، زيرا كسی كه همه توجه‌اش به خدا باشد به طرف گناه نمی‌رود؛ چراكه امر حق را به جان و دل می‌پذيرد.
وی در پايان خاطرنشان كرد: انسان باتقوا همواره بايد از جهت فكری در راه راست گام بردارد و ذهن خود را از مطالب پوچ و گمراه‌كننده و وجود خود را از رذائل اخلاقی همانند كينه، بغض و حسادت پاك كرده و هميشه از كارهای شايسته‌ای مانند احسان، عبادت و... را انجام دهد.
وی افزود: پس تقوا به اين معنی است كه انسان مطيع خداوند شود، آنچه را كه خداوند به آن امر كرده به جای آورد و از هر چيزی كه نهی كرده است دور كند، به عبارت ديگر انسان با تقوا و پرهيزگار كسی است كه در انجام يا ترك هر كاری كسب رضايت پروردگار خويش را در نظر گيرد.
رييس انجمن نهج‌البلاغه و دارالقرآن اداره كل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان كرمان تصريح كرد: انسان باتقوا از نيروی درونی برخوردار است كه او را از انجام كار خطا، بر زبان آوردن سخن ناصواب و... باز می‌دارد، تقوا سبب می‌شود كه انسان پيش از انجام دادن هر كار در آن بينديشد، اگر خدا از آن راضی بود انجامش دهد و اگر نه، آن را ترك كند، چنين انسانی در مسير بندگی خداوند حركت می‌كند، ولی انسان بی‌تقوا مشكلات بسياری برای خود و ديگران ايجاد می‌كند و همواره از بندگی خدا دور می‌شود.
مجيدی‌فر بيان كرد: تقوا دارای مراتبی مانند خودداری از گناه را دارد، امام علی(ع) در اين باره می‌فرمايند: «باتقوا كسی است كه اگر همه اعمال او را در طبق نهند و به اطراف دنيا بگردانند، چيز شرم‌آوری در آن ديده نشود.
رييس انجمن نهج‌البلاغه و دارالقرآن اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان كرمان اظهار كرد: تقوای حقيقی نيز همين است و بس كه بقيه مراتب از لوازم و آثار تقواست، زيرا كسی كه همه توجه‌اش به خدا باشد به طرف گناه نمی‌رود؛ چراكه امر حق را به جان و دل می‌پذيرد.
وی در پايان خاطرنشان كرد: انسان باتقوا همواره بايد از جهت فكری در راه راست گام بردارد و ذهن خود را از مطالب پوچ و گمراه‌كننده و وجود خود را از رذائل اخلاقی همانند كينه، بغض و حسادت پاك كرده و هميشه از كارهای شايسته‌ای مانند احسان، عبادت و... را انجام دهد.
