منظور از «مَّن یَشْفَعْ شَفَاعَةً حَسَنَةً» دعا كردن شخص مسلمان به درگاه خداست
گروه انديشه و علم: شفاعت و دعا مقوله واحدی هستند و چنين نيست كه اگر كسی شفاعت كرد بر خداوند واجب باشد كه آن را اجابت كند، بلكه قبول شفاعت و اجابت دعا از الطاف و فضل اوست.
«موسوی»، استاد دانشگاه شهيد باهنر كرمان در گفت‌وگو با خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) شعبه كرمان، با اعلام اين مطلب گفت: معنای شفاعت طلب و درخواست چيزی از صاحب شفاعت برای شفاعت شونده است و در اين صورت شفاعت پيامبر يا غير او به معنای دعا و نيايش به درگاه الهی است و او بخشش گناه و برطرف كردن نيازها را از خداوند خواهان است، پس شفاعت نوعی دعاست.
وی افزود: فخر رازی در ذيل آيه «من يشفع شفاعه حسنه يكن له نصيب منها»(سوره نساء آيه 85) می‌نويسد، شفاعت از درگاه خداوند همان دعا است و دليل آن روايتی از پيامبر(ص) است كه می‌فرمايد، كسی كه پشت سر برادر مسلمان خود دعا كند، دعايش مستجاب خواهد شد و فرشته هم برای او و هم برای تو همان دعا را می‌كند، بنابراين طلب شفاعت از غير همان طلب دعاست.
موسوی تصريح كرد: طلب دعا از هر مؤمنی جايز است چنان كه از انسان زنده جايز است طلب دعا شود.
وی بيان كرد: بر همين اساس با اين سخنان طلب شفاعت و دعا از هر مؤمنی جايز است تا چه رسد به پيامبران و به ويزه رسول گرامی اسلام.
موسوی در ادامه اظهار كرد: «فخر رازی» در ذيل آيه 7 و 9 سوره مباركه غافر ميگويد، اين آيه بر حصول شفاعت از ملائكه برای كسانی كه مرتكب گناه شده‌اند، پس همان گونه كه از جمله شافعان پيامبر و ساير انبيا هستند و خداوند امر به شفاعت آنان فرموده، فرشتگان نيز توان شفاعت را به اذن خدا دارند، پس شفاعت چيزی جز دعا و طلب مغفرت نيست.
وی در پايان خاطرنشان كرد: از جمله شفاعت كنندگان، «حجرالاسود»، است كه حضرت علی(ع)، می‌فرمايد، «اين سنگ را بر خيری كه انجام می‌دهيد، شاهد بگيريد چون روز قيامت اين سنگ شافعی است مشفع كه برای آن يك زبان و دو لب است و برای كسی كه او را لمس كند، شهادت می‌دهد».
وی افزود: فخر رازی در ذيل آيه «من يشفع شفاعه حسنه يكن له نصيب منها»(سوره نساء آيه 85) می‌نويسد، شفاعت از درگاه خداوند همان دعا است و دليل آن روايتی از پيامبر(ص) است كه می‌فرمايد، كسی كه پشت سر برادر مسلمان خود دعا كند، دعايش مستجاب خواهد شد و فرشته هم برای او و هم برای تو همان دعا را می‌كند، بنابراين طلب شفاعت از غير همان طلب دعاست.
موسوی تصريح كرد: طلب دعا از هر مؤمنی جايز است چنان كه از انسان زنده جايز است طلب دعا شود.
وی بيان كرد: بر همين اساس با اين سخنان طلب شفاعت و دعا از هر مؤمنی جايز است تا چه رسد به پيامبران و به ويزه رسول گرامی اسلام.
موسوی در ادامه اظهار كرد: «فخر رازی» در ذيل آيه 7 و 9 سوره مباركه غافر ميگويد، اين آيه بر حصول شفاعت از ملائكه برای كسانی كه مرتكب گناه شده‌اند، پس همان گونه كه از جمله شافعان پيامبر و ساير انبيا هستند و خداوند امر به شفاعت آنان فرموده، فرشتگان نيز توان شفاعت را به اذن خدا دارند، پس شفاعت چيزی جز دعا و طلب مغفرت نيست.
وی در پايان خاطرنشان كرد: از جمله شفاعت كنندگان، «حجرالاسود»، است كه حضرت علی(ع)، می‌فرمايد، «اين سنگ را بر خيری كه انجام می‌دهيد، شاهد بگيريد چون روز قيامت اين سنگ شافعی است مشفع كه برای آن يك زبان و دو لب است و برای كسی كه او را لمس كند، شهادت می‌دهد».
