خودباوری نيروی مؤثری در پيشبرد فرآيند توسعه است
گروه انديشه و علم: خود باوری و اعتماد به نفس نيروی مؤثری است كه فرآيند توسعه را به پيش می‌برد و ما بايد به موجودی خودمان ايمان داشته باشيم و بپذيريم كه با داشته‌های خود می‌توانيم كارهای نشدنی را شدنی كنيم.
به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) شعبه هرمزگان، سؤال ديگری كه در اين رابطه به ذهن می‌رسد اين است كه آيا در مسير توسعه اقتصادی منطقه راهی جز پرداختن به اصول و زير بناهای اقتصادی كه همان عمران و آبادانی است وجود دارد؟ آيا جز از طريق عمران زمين راه ديگری برای هم سطح كردن درآمد خانواده‌ها با مقدار ماليات مأخوذه از آنان برای تداوم امر توسعه وجود دارد ؟ لذا حضرت علی (ع) به مسئولان اقتصادی سفارش می‌كنند كه دو حوزه عمران و تأمين درآمد از طريق عوارض و ماليات بايد همسان و هماهنگ مورد توجه قرار گيرد و هر چه تلاش‌های زير بنايی برای رفاه بيشتر جامعه افزايش يابد امكان جلب درآمد از طريق اخذ عوارض و ماليات چه به صورت مستقيم يا غير مستقيم نيز افزايش می يابد، بدون اينكه تبعات منفی و عوارض منفی به دنبال داشته باشد.
اصل چهارم: زمان شناسی و موقعيت شناسی در توسعه
هر كاری برای خودش زمان و دقت خاصی دارد و طبعاً تاخير كار از زمان خودش با زمان و وقت كار ديگر تداخل پيدا می‌كند و انسان مجبور خواهد شد كه به يكی از دو كار تن داده و كار ديگر را قربانی كند چون جمع هر دو معمولاً ممكن نيست و در صورت جمع ضايعاتی بدنبال خواهد داشت.
مديريت موفق آن مديريتی است كه زمان هر كاری را به خوبی بتواند تشخيص دهد و كار امروز را به فردا وا نگذارد در روايت داريم « الامور مرهونه با وقاتها » هر كاری رهين وقت و زمان خودش است.
هر طرحی در حوزه‌های اقتصادی و فعاليت‌های عمرانی برای خودش زمانی دارد كه تعلل در آن وقت موجب به هم ريختگی در فرآيند توسعه خواهد بود، يكی از اصول موفقيت در امر مديريت توسعه همين زمان شناسی است.
حضرت علی (ع) می فرمايند« لا تعجل الامر قبل بلوغه متندمه» يعنی هيچ كاری را قبل از رسيدن به مرحله بلوغ و پختگی انجام مده چه اينكه نتيجه تعجيل در كار پشيمانی و ندامت است.
پس در امر مديريت زمان در فرآيند توسعه ما به دو عنصر نيازمنديم ، اول پختگی در كار كه با يك كار كارشناسی مفيد قابل تحصيل است. سپس انجام هر كاری در موعد و زمان مقرر خودش.
امام علی (ع) در رابطه تأخير كار و به عقب انداختن كار هم هشدار می‌دهند و می‌فرمايند« ولا يكونن عليكم الامر فتسقوا قلوبكم» يعنی كارها را خيلی به عقب نيانداز كه موجب دل گرفتگی و به هم ريختيگی روانی در فرآيند مديريت خواهد بود.
تعجيل در كار و تأخير در كار هر دو آفت مديريت توسعه است و نقطه تعادل همان چيزی است كه در روايت اول آمده است كه می‌فرمايند«الامور مرهونه باوقاتها» يعنی هر كاری زمان خودش را دارد و از زمان خود نه كار تأخير بيفتد و نه تعجيل هر دو نقطه افراط و تفريط مضر است و تنها نقطه اعتدال است كه سلامت كار را تضمين می‌كند.
كار مديريت همانند عمل يك جراح است كه بايد بداند چه وقت می‌خواهد دست به تيغ جراحی بزند و بيمار را جراحی كند و يا مثل كار يك باغبان است كه دقيقاً می‌داند چه زمانی بايد به سراغ برداشت محصول خود برود.
اصل پنجم: اعتماد به نفس و خودباوری
خود باوری و اعتماد به نفس نيروی مؤثری است كه فرآيند توسعه را به پيش می‌برد ما بايد به موجودی خودمان ايمان داشته باشيم و بپذيريم كه با داشته های خود می توانيم كارهای نشدنی را شدنی كنيم. روزی كه ما با اتكاء به سرمايه‌های خدادادی نگاه روشنی را برای حركت به سمت آينده روشن ترسيم كنيم و در آن مسير گام برداريم مطمئن باشيم كه دستيابی به هدف هرگز دور از انتظار نخواهد بود.
اعتماد به نفس بزرگترين سرمايه‌ای است كه می‌تواند چرخ‌های توسعه را به حركت در آورده و ما را به مقصد نزديك كند.
اصل چهارم: زمان شناسی و موقعيت شناسی در توسعه
هر كاری برای خودش زمان و دقت خاصی دارد و طبعاً تاخير كار از زمان خودش با زمان و وقت كار ديگر تداخل پيدا می‌كند و انسان مجبور خواهد شد كه به يكی از دو كار تن داده و كار ديگر را قربانی كند چون جمع هر دو معمولاً ممكن نيست و در صورت جمع ضايعاتی بدنبال خواهد داشت.
مديريت موفق آن مديريتی است كه زمان هر كاری را به خوبی بتواند تشخيص دهد و كار امروز را به فردا وا نگذارد در روايت داريم « الامور مرهونه با وقاتها » هر كاری رهين وقت و زمان خودش است.
هر طرحی در حوزه‌های اقتصادی و فعاليت‌های عمرانی برای خودش زمانی دارد كه تعلل در آن وقت موجب به هم ريختگی در فرآيند توسعه خواهد بود، يكی از اصول موفقيت در امر مديريت توسعه همين زمان شناسی است.
حضرت علی (ع) می فرمايند« لا تعجل الامر قبل بلوغه متندمه» يعنی هيچ كاری را قبل از رسيدن به مرحله بلوغ و پختگی انجام مده چه اينكه نتيجه تعجيل در كار پشيمانی و ندامت است.
پس در امر مديريت زمان در فرآيند توسعه ما به دو عنصر نيازمنديم ، اول پختگی در كار كه با يك كار كارشناسی مفيد قابل تحصيل است. سپس انجام هر كاری در موعد و زمان مقرر خودش.
امام علی (ع) در رابطه تأخير كار و به عقب انداختن كار هم هشدار می‌دهند و می‌فرمايند« ولا يكونن عليكم الامر فتسقوا قلوبكم» يعنی كارها را خيلی به عقب نيانداز كه موجب دل گرفتگی و به هم ريختيگی روانی در فرآيند مديريت خواهد بود.
تعجيل در كار و تأخير در كار هر دو آفت مديريت توسعه است و نقطه تعادل همان چيزی است كه در روايت اول آمده است كه می‌فرمايند«الامور مرهونه باوقاتها» يعنی هر كاری زمان خودش را دارد و از زمان خود نه كار تأخير بيفتد و نه تعجيل هر دو نقطه افراط و تفريط مضر است و تنها نقطه اعتدال است كه سلامت كار را تضمين می‌كند.
كار مديريت همانند عمل يك جراح است كه بايد بداند چه وقت می‌خواهد دست به تيغ جراحی بزند و بيمار را جراحی كند و يا مثل كار يك باغبان است كه دقيقاً می‌داند چه زمانی بايد به سراغ برداشت محصول خود برود.
اصل پنجم: اعتماد به نفس و خودباوری
خود باوری و اعتماد به نفس نيروی مؤثری است كه فرآيند توسعه را به پيش می‌برد ما بايد به موجودی خودمان ايمان داشته باشيم و بپذيريم كه با داشته های خود می توانيم كارهای نشدنی را شدنی كنيم. روزی كه ما با اتكاء به سرمايه‌های خدادادی نگاه روشنی را برای حركت به سمت آينده روشن ترسيم كنيم و در آن مسير گام برداريم مطمئن باشيم كه دستيابی به هدف هرگز دور از انتظار نخواهد بود.
اعتماد به نفس بزرگترين سرمايه‌ای است كه می‌تواند چرخ‌های توسعه را به حركت در آورده و ما را به مقصد نزديك كند.
