حجتالاسلام والمسلمین محمد سروش محلاتی، از اساتید حوزه علمیه در یادداشتی به بحث وثاقت رجال سیاسی پرداخت و تأکید کرد: بهنظر برخی محققان، اگر خلافگویی از سوی برخی افراد بهصورت نادر و استثنایی اتفاق بیفتد، وثاقت آنها را مخدوش نمیسازد.
سرباز نگهبان زندان که عاشق دختری از روستایش بوده، از شریعتی میخواهد که نامهای از طرف او بنویسد به این امید که راهی به دلی باز کند. این کارت پستال، که به خط شریعتی است، همان متنی است که سرباز نگهبان برای محبوب روستایی خود میفرستد. سالها پس از انقلاب این کارت پستال توسط همان سرباز وظیفه دیروزی در اختیار خانواده شریعتی قرار گرفته است. تاریخِ نوشته شدنِ این کارت اسفندماه ۱۳۵۲ است.
حجتالاسلام صادقنیا با نقل خاطرهای از نویسنده سخنرانیهای جورج دبليو بوش نوشت: حاکم صادق کسی است که از گفتن دروغهای بزرگ پرهیز کند، با فسادهای بزرگ مبارزه کند؛ تفسیر کودکانه مفهوم صداقت، درک بچهگانه مبارزه با فساد و نمایش اعترافهای خُرد ناراستیهای عمیقتری را پنهان میکند که پیامدهای آن خطرناکتر است.
استاد فاطمینیا درباره اهمیت حقپذیری میگویند: باید دقت کنیم که حتی زندیق هم ممکن است حقهایی داشته باشد که باید رعایت شود. متأسفانه ما این مسایل مهم را در جامعه و خانواده رعایت نمیکنیم!
به اعتقاد آیتالله میرباقری، ممکن است یک طلبه مجبور شود از باب تکلیف، بیست سال بنشیند و کار عمیق علمی و عملی بر روی خود داشته باشد، تا در حد و مقیاس شهید مطهری و علامه طباطبایی بشود.
به اعتقاد حسینعلی رحمتی حضور در شبکههای اجتماعی بایستی همراه با «مسئولیت اخلاقی» باشد و یکی از این مسئولیتها عدم توهین به شعور خویشتن است. بیتوجهی به این امر مهم، ما را به انسانهایی تهی تبدیل میکند و موجب حاکمیت افراد بیمایه میشود.
به مناسبت هشتم شوال، سالروز جنایت وحشیانه تخریب قبور ائمه بقیع(ع) از سوی وهابیت، کانال شهید سیدمحمدباقر صدر بخشی از گفتگوی دکتر تیجانی با شهید صدر را در خصوص طلب حاجت از صالحان و تبرک جستن از ایشان که در خلال سفر وی به نجف اشرف صورت گرفته است، منتشر کرد.
مصطفی ملکیان در شرح سخنان امیرمؤمنان بیان کرد: حضرت در نامهای به فرزند خود بر چندین نکته تکیه دارند، اما به نظر من سه نکته محور تأکیدات ایشان است و یکی از آن سه نکته این است که «خود را در جای دیگران قرار ده». ایشان میفرمایند سعادت هر انسان در گرو این امر است.
شهید محمدباقر صدر در تبیین یکی از شیوههای پژوهش موضوعی در قرآن بیان میکند که مفسر یک موضوع را از متن خارج برگرفته و به سراغ قرآن میرود تا نظرگاه قرآن را درباره آن موضوع کشف کند. یعنی دستاوردهای اندیشه بشری درباره مشکلات آن موضوع و راهحلهای آن و پرسشها و چالشهایی را گردآوری میکند که مقارنه تاریخی میدهد سپس بهسراغ نص و متن قرآن میرود و با متن به گفتگو میپردازد.