غایت اصلی حفظ قرآن در مسابقات محقق نمی‌شود
محسن مزرعاوی، حافظ پیشکسوت قرآن با بیان اینکه حافظان باید برای حفظ هدف داشته باشند، گفت: غایت اصلی حفظ رسیدن به آرامش است، اما با توجه به شرایط حاکم بر مسابقات این هدف محقق نمی‌شود.
محسن مزرعاوی، حافظ پیشکسوت قرآن کریم، در گفت‌وگو با ایکنا از خوزستان، با تأکید بر اینکه حافظان قرآن باید برای حفظ خود، هدف داشته باشند، گفت: کسی که قرآن را حفظ می‌کند، باید بداند که هدف از این حفظ، شرکت در مسابقات نیست.
وی ادامه داد: برای انجام هر کاری، هدف لازم است و اگر کاری بزرگ باشد، هدف آن نیز باید بزرگ باشد. پیگیری و شرکت در مسابقات منافاتی با این هدف ندارد، اما نباید تبدیل به یک هدف شود، گرچه می‌تواند برای افراد ایجاد انگیزه کند و فضایی برای ارزیابی توانمندی حافظ قرآن باشد، ولی هدف نیست. یکی از آسیب‌های مسابقات قرآن این است که هدف اصلی حفظ قرآن را به حاشیه می‌برد.
این حافظ و داور مسابقات قرآن افزود: حافظ قرآن تا آخر عمر باید در ارتباط با قرآن باشد. حفظ قرآن یک مدرک دانشگاهی نیست که در یک نقطه به پایان برسد، بلکه حافظ قرآن تا زمانی که در ارتباط با قرآن است، حافظ است.
مزرعاوی در ادامه تأکید کرد: هدف اصلی از حفظ قرآن باید رسیدن به آرامش، طمأنیه و سعادت باشد و این هدف نباید در فضای مسابقات گم شود و به حاشیه برود. حافظ قرآن نباید فکر کند برای اینکه دیگران او را حافظ قرآن بنامند، قرآن را حفظ کرده است؛ گرچه تشویق مهم است، اما اساتید حفظ باید این موضوع را برای حفاظ جوان روشن کنند که جایگاه قرآن چیست؟ به ویژه در دوره کنونی که ما به شدت تشنه قرآن کریم و مفاهیم قرآن هستیم؛ چنان که پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «هرگاه فتنه‌ها مانند پاره‌هایی از شب شما را در بر گرفت بر شما باد به خواندن قرآن».
این استاد حفظ قرآن ادامه داد: حافظ برای ارائه محفوظات خود و یا تشویق دیگران نسبت به حفظ می‌تواند از مساجد که فضای خوبی برای این موضوع هستند، استفاده کند. معمولاً در مساجد، بین دو نماز یا پس از نماز، قرآن تلاوت می‌شود حافظ قرآن می‌تواند خود را به مسجد معرفی کند و از این فرصت برای ارائه محفوظات خود استفاده بکند. محافل قرآنی و مجالس نیز برای حفاظ فضای مناسبی است. حالت ایده‌آل این است که حافظ قرآن یک جلسه خانگی و تدریس داشته باشد. یک امر مغفول مانده به ویژه نزد ما شیعیان قرائت قرآن در نماز است؛ درحالی‌که می‌توانیم بعد از سوره حمد، سوره‌های دیگری از قرآن کریم تلاوت کنیم.
مزرعاوی در ادامه گفت: وقتی محفوظات خود را مرور می‌کنم، از خواندن آیات قرآن لذت می‌برم و متأثر می‌شوم چون به آن احتیاج دارم. در احادیث اهل بیت(ع) آمده است که هر مؤمن روزانه حداقل ۵۰ آیه تلاوت کند و اگر این‌طور نباشد از غافلین خواهد بود.
وی در پایان با تأکید بر اینکه حافظ قرآن باید با تمام وجود و لذت قرآن را بخواند، تصریح کرد: حفاطی دیده‌ام که هم و غم آنها این است که جزء روزانه خود را مرور و آن را تمام کنند؛ درحالی‌که اصل حفظ قرآن برای تقویت ایمان است؛ همچنان که امیرالمومنین(ع) فرمودند هیچ‌کس با قرآن همنشین نشد مگر این که در ایمان او افزایشی به وجود آمد و یا از گمراهی او کاسته شد.
انتهای پیام
