علامه حکیمی تداعی‌گر ابوذر در تفرد بود
مدیر مسئول روزنامه اطلاعات در مراسم اولین سالگرد درگذشت استاد علامه محمدرضا حکیمی با بیان اینکه او تداعی‌گر ابوذر در تفرد بود، گفت: حکیمی هم محقق بود و هم مصلح. معمولا این دو با هم در یک فرد جمع نمی‌شود اما وی هم یک محقق کتابخانه‌ای خاص و هم یک مصلح و کنشگر اجتماعی بود.
به گزارش ایکنا، در سالگرد وفات استاد علامه محمدرضا حکیمی، آیین بزرگداشت این حکیم فرزانه صبح امروز، یکشنبه 30 مردادماه در مؤسسه اطلاعات برگزار شد.
سیدعباس صالحی، نماینده ولی فقیه و مدیر مسئول روزنامه اطلاعات در سخنانی گفت: مرحوم استاد علامه حکیمی بی‌نیاز از توصیف است؛ فردی که دایره وسیعی از بزرگان به تحلیل و توصیف ایشان در حیات و پس از آن پرداخته‌اند.
وی افزود: قبل از سی سالگی علامه امینی از ایشان به عنوان «العلامه الجلیل» یاد می‌کنند. مرحوم سیدجلال آشتیانی با همه تفاوت سلایق و نگاه‌ها در برخی حوزه‌ها از ایشان به عنوان دانشمند بسیاردان و محقق یاد می‌کند.
مدیرمسئول روزنامه اطلاعات تصریح کرد: اخوان ثالث در شهریور ۱۳۴۰ این تعبیر را در شعرش برای علامه به کار می‌برد که «سر به دار ایام ما شاعر پرشور پاکدل». یا شفیعی کدکنی درباره علامه بیان می‌دارد که «دوست شاعر و دانشمند و راوی حماسه تشیع در روزگار ما.» دکتر شریعتی نیز استاد حکیمی را مرد آگاهی و ایمان، اخلاص و تقوا، آزادی و ادب، دانش و دین می‌دانست.
وی با بیان اینکه مرحوم علامه حکیمی را به گونه‌ها و دریچه‌های مختلف می‌توان تعریف کرد، گفت: ایشان تداعی‌گر ابوذر بود و این برای مبالغه نیست. حکیمی شبیه هیچ کس نبود و خود بود و نمی‌توان او را با نحله، جریان و فردی مشابه ببینیم.
صالحی در ادامه در تشریح اینکه حکیمی که بود و که نبود، گفت: او هم نوگرا بود و هم سنت‌گرا؛ هم هر دو بود و هم هر دو نبود. بسیاری از گفته‌های ایشان نشان می‌دهد چنین ترکیب متمایزی از سنت‌اندیشی نوگرایانه و نوگرایی سنت‌اندیشانه داشت؛ او هم آخوند و هم روشنفکر بود. هم هر دو بود و هم هر دو نبود؛ حکیمی ترکیبی بود متفاوت، متمایز و منحصر.
وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی با بیان اینکه حکیمی هم فیلسوف بود و هم متکلم و هم هر دو نبود، افزود: حکیمی هم فقیه اصولی بود و هم محدث و هم هر دو نبود. او به محدث بودن افتخار می‌کرد اما محدث هم نبود و درایت حدیث ویژه‌ای داشت.
مدیرمسئول روزنامه اطلاعات اضافه کرد: به لحاظ شخصیتی استاد حکیمی هم درونگرا بود و هم برونگرا و هم هر دو نبود. گاه ماه‌ها در خانه می‌ماند و هم وقتی که بر نوشته پرویز خرسند مقدمه‌ای نوشت کتاب را تک تک به طلبه‌ها می‌فروخت. او اهل صلابت و مدارا بود. در حوزه زندگی عملی دارای دایره وسیعی از روابط اجتماعی و احترام به اندیشه‌ها بود و اهل مدارا و در عین حال نوشته‌های شورانگیزش گاهی فراتر از صلابت، نوعی تعصب را نشان می‌داد.
وی ادامه داد: حکیمی اسلام‌شناسی درونگرا (درون دینی) و برونگرا (برون دینی) بود. او ضمن اینکه نگاهی به مسائل مکاتب دیگر دارد اما اسلام‌گرایی او برونگرایانه نیست اما نحوه پرداخت و مواجهه او متفاوت است.
نماینده رهبر معظم انقلاب در مؤسسه اطلاعات با بیان اینکه حکیمی محقق و مصلح بود، اظهار کرد: معمولا این دو با هم در یک فرد جمع نمی‌شود اما علامه حکیمی هم یک محقق کتابخانه‌ای خاص و هم یک مصلح و کنشگر اجتماعی بود. زبان علامه هم علمی بود و هم ادبی و هم هر دو نبود، لذا او تداعی‌گر ابوذر در تفرد بود.
در این مراسم از سه اثر «مؤسسه فرهنگی الحیات»؛ نرم‌افزار «مجموعه آثار استاد علامه محمدرضا حکیمی»، کتاب «حکیم جاودانه» و وب‌سایت تبیینی «الحیات» رونمایی شد.
انتهای پیام
