صوت | آیاتی از سوره حج با تلاوت «محمد قصطالی» قاری مراکشی

به گزارش ایکنا، محمد قصطالی متولد سال 1990 میلادی در شهر «دارالبیضاء» مراکش است، به مناسبت ایام حج و ماه ذی‌حجه مقطعی از تلاوت این قاری مراکشی از آیات 1 تا 5 سوره حج را در ادامه می‌شنوید:

آیات 1 تا 5 سوره مبارکه حج:

«يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَيْءٌ عَظِيمٌ»

اى مردم از پروردگار خود پروا كنيد چرا كه زلزله رستاخيز امرى هولناك است (۱)

يَوْمَ تَرَوْنَهَا تَذْهَلُ كُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ وَتَضَعُ كُلُّ ذَاتِ حَمْلٍ حَمْلَهَا وَتَرَى النَّاسَ سُكَارَى وَمَا هُمْ بِسُكَارَى وَلَكِنَّ عَذَابَ اللَّهِ شَدِيدٌ ﴿۲﴾
روزى كه آن را ببينيد هر شيردهنده‏‌اى آن را كه شير مى‏‌دهد [از ترس] فرو مى‏‌گذارد و هر آبستنى بار خود را فرو مى‌نهد و مردم را مست مى‌بينى و حال آنكه مست نيستند ولى عذاب خدا شديد است (۲)

وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَيَتَّبِعُ كُلَّ شَيْطَانٍ مَرِيدٍ ﴿۳﴾
و برخى از مردم درباره خدا بدون هيچ علمى مجادله و از هر شيطان سركشى پيروى مى‌کنند (۳)

كُتِبَ عَلَيْهِ أَنَّهُ مَنْ تَوَلَّاهُ فَأَنَّهُ يُضِلُّهُ وَيَهْدِيهِ إِلَى عَذَابِ السَّعِيرِ ﴿۴﴾
بر [شيطان] مقرر شده است كه هر كس او را به دوستى گيرد قطعاً او وى را گمراه مى‏‌سازد و به عذاب آتشش مى‌كشاند(۴)

يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنْ كُنْتُمْ فِي رَيْبٍ مِنَ الْبَعْثِ فَإِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ مِنْ مُضْغَةٍ مُخَلَّقَةٍ وَغَيْرِ مُخَلَّقَةٍ لِنُبَيِّنَ لَكُمْ وَنُقِرُّ فِي الْأَرْحَامِ مَا نَشَاءُ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى ثُمَّ نُخْرِجُكُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّكُمْ وَمِنْكُمْ مَنْ يُتَوَفَّى وَمِنْكُمْ مَنْ يُرَدُّ إِلَى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَيْلَا يَعْلَمَ مِنْ بَعْدِ عِلْمٍ شَيْئًا وَتَرَى الْأَرْضَ هَامِدَةً فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَيْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ وَأَنْبَتَتْ مِنْ كُلِّ زَوْجٍ بَهِيجٍ ﴿۵﴾

اى مردم اگر در باره برانگيخته شدن در شكيد پس [بدانيد] كه ما شما را از خاك آفريده‏‌ايم سپس از نطفه سپس از علقه آنگاه از مضغه داراى خلقت كامل و [احيانا] خلقت ناقص تا [قدرت خود را] بر شما روشن گردانيم و آنچه را اراده می‌كنيم تا مدتى معين در رحم‌ها قرار مى‏‌دهيم آنگاه شما را [به صورت] كودك برون مى‌آوريم سپس [حيات شما را ادامه مى‏‌دهيم] تا به حد رشدتان برسيد و برخى از شما [زودرس] مى‏‌ميرد و برخى از شما به غايت پيرى می‌رسد به گونه‏‌اى كه پس از دانستن [بسى چيزها] چيزى نمى‏‌داند و زمين را خشكيده مى‌بينى و[لى] چون آب بر آن فرود آوريم به جنبش درمى‌آيد و نمو مى‌كند و از هر نوع [رستنی‌هاى] نيكو مى‌روياند (۵)