بررسی معرفت شهودی و مولفه‌‌های آن در فصلنامه «ذهن»
هشتاد و هشتمین شماره فصلنامه علمی پژوهشی «ذهن» به صاحب‌امتیازی و مدیرمسئولی آیت‌الله علی‌اکبر رشاد منتشر شد.
به گزارش ایکنا، هشتاد و هشتمین شماره فصلنامه علمی پژوهشی «ذهن» به صاحب‌امتیازی و مدیرمسئولی آیت‌الله علی‌اکبر رشاد منتشر شد.
عناوین مقالات این شماره بدین قرار است؛ ««فهم شبکه‌ای معنا» به مثابه زیرساخت زبانی برای فهم گزاره‌های نقلی اعم از توصیفی و تجویزی»، «علامه طباطبایی و الزامات اعتباری بودن علوم انسانی»، «نقش تمثیل در شکل‌‌گیریِ الگو‌های علمی»، «آمیزه‌های استعاری و استعاره‌های زنجیری»، «واکاوی آلزایمر بر اساس مبانی معرفت شناختی و انسان شناختی ملاصدرا»، «معرفت شهودی و مولفه های آن براساس حکمت صدرایی»، «در جستوجوی چارچوب و مسیرهای ارتباطی و تعاملی بین معرفت‌شناسی و روان‌‌شناسی».
در چکیده مقاله «علامه طباطبایی و الزامات اعتباری بودن علوم انسانی» می‌خوانیم: «نظریه اعتباریات علامه طباطبایی چالش‌های فراوانی را میان اندیشمندان برانگیخته است. از جمله این مباحث بررسی نظریه اعتباریات در علوم انسانی است. با فرض اعتباری دانستن علوم انسانی، تفصیل در طبقه‌بندی علوم، نسبیت و انشایی بودن گزاره‌های علوم انسانی و همچنین نفی رابطه تولیدی بین گزاره‌های حقیقی و اعتباری و جدلی بودن علوم اعتباری از جمله مواردی است که گمان می‌شود از لوازم اعتباری دانستن این گونه از علوم باشد. نوشتار حاضر تلاش کرده است با استفاده از روش کتابخانه‌ای در گردآوری اطلاعات و روش توصیفی تحلیلی در استنتاج دیدگاه، پنج نکته فوق را در قالب عدم سریان احکام ادراکات اعتباری به ادراکات حقیقی مورد واکاوی قرار دهد. تبیین نگاه علامه نسبت به موارد فوق الذکر و همچنین داوری در پذیرش یا عدم پذیرش این الزامات از نتایج این مقال می‌باشد».
در طلیعه مقاله «معرفت شهودی و مولفه‌‌های آن براساس حکمت صدرایی» آمده است: «مسئله این مقاله سرشت معرفت شهودی و مؤلفه‌های آن بر اساس حکمت صدرایی است. معرفت شهودی به عنوان یکی از معارف مورد توجه در حکمت صدرایی است و با توجه به کاربست ویژه آن در حکمت صدرایی، شایسته بررسی است. بهره از معرفت شهودی و همچنین معرفت عقلی مقرون به سابقه است؛ اما برجستگی ملاصدرا در استفاده توأمان از آن دو گونه معرفت است و این امر موجب بنیان‌شدن حکمت متعالیه به عنوان نظام فلسفی منحصر در نوع خود است که معرفت شهودی را به بیان برهانی عرضه می‌کند. معرفت شهودی ثمره مکاشفه عارف است که از طریق تزکیه به دست می‌آید و خاستگاه آن -یعنی مکاشفه- از سنخ علم حضوری بوده و خطاناپذیر است، اما یافته‌هایش در مقام گزارش، تفسیر و داوری از سنخ معرفت حصولی بوده و خطاپذیر است. از این رو حقانیتش منوط به دو سنجه عقل و ودایع روایی (کتاب و سنت) است. ژرفای معرفت شهودی موجب اهمیت آن از حیث معرفت‌افزایی شده است. این امر موجب کارکرد بی‌بدیل معرفت شهودی در نظام صدرایی شده است. اهم این کارکردها عبارتند از: تکوین، تکمیل، تصحیح، تثبیت و تعمیق آموزه‌های حکمت متعالیه. مقاله ضمن ایضاح سرشت و جایگاه معرفت شهودی در حکمت صدرایی، بر اهمیت والای آن نزد ملاصدرا اشاره می‌کند.»
در چکیده مقاله «آمیزه‌های استعاری و استعاره‌های زنجیری» آمده است: «یک ترکیب استعاری حاصل ادغام دو یا چند استعاره است که به صورت‌های متنوعی با هم ترکیب شده، استعاره‌های مرکب و ابراستعاره‌ها را تشکیل می‌دهند. هدف این پژوهش، معرفی انواع این ترکیبهای استعاری و بررسی و مقایسه سازوکار مفهوم سازی در آنهاست. به این منظور استعاره اولیه و مرکّب را به عنوان مقدمه معرفی و سپس انواع آمیزه‌های استعاری و استعاره‌های زنجیری را بررسی می‌کنیم. آمیزه استعاری حاصل ادغام غیر زنجیری استعاره های اولیه است؛ حال آنکه در استعاره زنجیری استعاره‌های تشکیل دهنده طوری به هم زنجیر شده‌اند که حوزه مقصد استعاره اول، حوزه مبدأ استعاره بعدی است. بررسی این استعاره‌ها نشان می‌دهد چهار سازوکار مختلف در شکل گیری این ترکیبهای استعاری نقش دارند که هر یک منجر به نوعی مفهوم سازی چندوجهی می شود و هر وجه آن مربوط به یکی از ریزاستعاره‌های تشکیلدهنده است. با توجه به اهمیّت مفهوم سازی چندوجهی، شناسایی و تعیین ماهیت ترکیبهای استعاری جهت انتقال کامل مفهوم در فرایند ترجمه از زبان مبدأ به زبان مقصد امری ضروری است.»
انتهای پیام
