قمه‌زنی؛ راهی به بیراهه/ وقتی به‌جای عقل از جسم مایه بگذاری!

به گزارش کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ؛ به مناسبت ماه محرم‌الحرام و ایام عزاداری حسین بن علی(ع) و یاران وفادارش، مراسم‌ه مختلفی با هدف ماندگاری یاد، خاطره، افکار و آرمان ایشان در سراسر جهان برگزار می‌شود.
مراسم سوگواری امام حسین(ع) گاهی با بدعت‌هایی دخیل می‌شود که ذهنیت هر شیفته‌ حسین(ع) را منزجر و نالان می‌کند؛ حسینی که شعارش «آزادگی» بود، هست و خواهد بود؛ «اگر دین ندارید، لااقل آزاده باشید.»!
چنین فرد والامقامی چگونه ممکن است صحنه‌های دلخراش را در مراسم یادبود قیام و شهادتش سال‌ها نظاره‌گر باشد و غم در چشمانش گسیل نکند؟!
آیا ممکن است روح جاویدان حسین(ع) افسوس نخورد که هدف هجرتش به کوفه، از مسیر حقیقی خود منحرف شده است؟!
حوادث سپری شده در هر ملتی از آن جهت که تجربه و دستاوردهای بسیاری برای نسل آینده خود به ارمغان خواهد داشت، دارای ارزش است. یکی از وقایع مهم در اسلام، واقعه عاشورا است که باعث شده مبارزه با ظلم و ستم به عنوان یکی از شعارهای شهید راه ارزش‌های بشری، الگوی مسلمانان قرار بگیرد. پیروان اهل‌‌ بیت(ع) را با تألیف کتاب، ساختن فیلم، برگزاری مجالس عزاداری به شیوه‌های متفاوت و... عاشورا و آرمان ایشان را زنده نگه می‌دارند که تا زمانی که با اصول اسلام، قرآن، روایات و عقل منافاتی نداشته باشند، نه تنها خالی از اشکال است بلکه حتی روایات بسیاری از اهل بیت(ع) درمورد اقامه عزاداری امام حسین(ع) و ثواب گریستن بر ایشان وجود دارد.
نکته قابل ذکر این است که عاشقان اهل بیت پیامبر(ص) باید با هوشمندی تمام تلاش‌های گسترده در جهت تحریف این واقعیت عظیم را از بین ببرند.
چگونه در غم ایشان، با انجام قمه‌زنی اندوهگینی خود را ابراز کنیم؛ در حالی که حتی از نظر عرفی نیز از مظاهر حزن و اندوه محسوب نمی‌شود. در دین اسلام روزه هنگام بیماری، وضو در هنگام زخم و حج هنگام ناامنی نه تنها ساقط می‌شود بلکه حرام است؛ پس چگونه آسیب رساندن به جسم و روح انسان که دارای حرمت است به عنوان مظهر شناساندن دین اسلام به جهانیان شده است؟ آیا راه را به بیراهه نرفته‌ایم؟! یا ما را به بیراهه نکشانده‌اند؟!
بنا بر گفته دکتر علی شریعتی «امام حسین(ع) بیشتر از آب تشنه لبیک بود، افسوس به جای افکارش زخم‌هایش را نشان‌مان دادند و بزرگترین دردش را بی‌آبی نامیدند ...»، برخی عاشقان امام حسین(ع) به جای فهم عمیق پیام عاشورا و جدال با بی‌عدالتی، در سطح، راکد مانده‌اند از جسم مایه می‌گذارند اما از روح و تعقل نه! باید در کنار مراسم سوگواری محرم و زنده نگه‌داشتن یاد امام حسین(ع)، پیوندی الهی بین عقل و عشق برقرار کرد تا دستاوردهای عاشورا در بین مردم تبلور پیدا کند تا موجب گرایش و علاقه‌مندی شدیدتر و هرچه بیشتر به حقیقت باشیم.
زیبا اندیشان دین اسلام به جای قمه‌زنی و نمایاندن چهره‌ای نه چندان در خور روز عاشورا، با مطالعه و اندیشه عمیق، خون فوران یافته از عشق به حسین(ع) خود را به نیازمندان اهدا می‌کنند تا دنیا دنیاست این عشق در رگ‌ها جاری و ساری بماند... و چه نذرِ با مهر و محبتی!
پریا سبزمحمدی
انتهای پیام